ՍԱ ԷՐԵՎԱՆՆ Է
Ի՜նչ զով գիշեր է, մեկն ինձ հիշել է,
Նա ինձ հուշել է անհուշելին,
Նա է իմ հույսը, անտարակույսը,
Նա է իմ լույսը մութ գիշերին:
Նա, ով եկել էր, կյանքս բեկել էր,
Բախտս թեքել էր ինքն իր բախտին,
Բայց արդեն ուշ է, հուշը մշուշ է,
Սերը քնքուշ էր կեսգիշերին:
Նե՛րս արի, նե՛րս արի, ի՞նչ ես կանգնել,
Ի՞նչ ես հիմար ժպիտով քարացել:
Սա Էրևանն է, այստեղ դու տանն ես,
Ուր քեզ սպասում են դեռ կեսգիշերին:
Ուր կամ սիրում են, կամ թունդ հայհոյում են,
Կամ հիշեցնում են անհիշելին:
Նե՛րս արի, նե՛րս արի, ի՞նչ ես կանգնել,
Ի՞նչ ես հիմար ժպիտով քարացել:
Սա քո փողոցն է, կյանքիդ դպրոցը,
Ուր քեզ հիշում են, դեռ չեն մոռացել:
Սա քո փողոցն է, կյանքիդ դպրոցը,
Ուր քեզ հիշում են, դեռ չեն մոռացել:
Ի՜նչ զով գիշեր է, մեկն ինձ հիշել է,
Նա ինձ հուշել է անհուշելին,
Բայց արդեն ուշ է, հուշը մշուշ է,
Սերը քնքուշ էր կեսգիշերին:
