ایران گرگین، نویسنده، سردبیر و پژوهشگر برجسته، متولد ۲۸ اسفند سال ۱۳۱۰ در اصفهان، از پدری بوشهری و مادری اصفهانی است. او یکی از چهره‌های تأثیرگذار در حوزه آموزش و پرورش و ادبیات کودک و نوجوان به شمار می‌رود و فعالیت‌های او در مجله‌های پیک و فرهنگنامه کودکان و نوجوانان نقشی کلیدی در ارتقای سطح فکری نسل‌های مختلف داشته است.
تحصیلات و آغاز حرفه‌ای
ایران گرگین در سال ۱۳۳۴ به استخدام وزارت فرهنگ درآمد و به‌عنوان آموزگار کلاس اول دبستان فعالیت خود را آغاز کرد. در سال ۱۳۳۵، در آزمون ورود به دانشگاه در رشته‌های فلسفه، علوم تربیتی، ادبیات انگلیسی و ادبیات فارسی پذیرفته شد. با توجه به علاقه‌اش به مقوله هستی‌شناسی، رشته فلسفه را برای ادامه تحصیل انتخاب کرد.
پس از پایان تحصیلات، او به‌عنوان دبیر در دبیرستان‌های تهران به تدریس ادبیات فارسی و فلسفه پرداخت.
فعالیت‌های حرفه‌ای در مجله‌های پیک
فعالیت حرفه‌ای ایران گرگین در حوزه نویسندگی و سردبیری از سال ۱۳۵۲ آغاز شد، زمانی که مقاله‌ای با عنوان گذشتن سیاوش از آتش را برای مجله پیک جوانان نوشت. این مقاله مورد توجه مسئولان مجله قرار گرفت و او را به همکاری بیشتر با این مجموعه دعوت کردند.
در سال‌های بعد، گرگین به مرکز انتشارات آموزشی منتقل شد و به‌عنوان دستیار سردبیر پیک جوانان مشغول به کار شد. در سال ۱۳۵۶، او به سردبیری پیک دانش‌آموز رسید.
به گفته ایران گرگین، معیار گزینش سردبیران مجله‌های پیک، علاقه‌مندی به پژوهش، پیشینه فرهنگی و توانایی در نویسندگی و تألیف بود. هدف اصلی این مجموعه، ارتقای سطح فکری و فرهنگی کودکان، نوجوانان و جوانان از طریق جذب نویسندگان و پژوهشگران متعهد و متخصص بود.
یکی از بخش‌های پرطرفدار نوشته‌های او در مجله‌های پیک، مقاله‌هایی درباره داستان‌های شاهنامه بود که با سبک جذاب و عناوینی که دانش‌آموزان را به خواندن تشویق می‌کرد، نگاشته می‌شد.
فعالیت‌های پس از مجله‌های پیک
پس از پایان همکاری با مجله‌های پیک، ایران گرگین به گروه نویسندگان فرهنگنامه کودکان و نوجوانان پیوست. نخستین مقاله او در این پروژه، درباره ابوریحان بیرونی در سال ۱۳۶۰ منتشر شد. این همکاری تا امروز ادامه یافته و او یکی از چهره‌های فعال در تولید محتوای علمی و ادبی برای نسل‌های جدید است.
میراث و دستاوردها
ایران گرگین با تألیف و سردبیری در مجله‌های پیک و مشارکت در تدوین فرهنگنامه کودکان و نوجوانان، سهمی بی‌بدیل در ارتقای سطح فرهنگی و فکری کودکان و نوجوانان ایران داشته است. رویکرد او به نویسندگی، پژوهش و آموزش، بر پایه ارتقای آگاهی و ایجاد علاقه به ادبیات و فرهنگ ایران بود. آثار او همچنان به‌عنوان منابع ارزشمندی در حوزه آموزش و پرورش و ادبیات کودکان و نوجوانان مورد توجه قرار می‌گیرند.
