«دانشجوی ستاره‌دار» در ادبیات غیررسمی جمهوری اسلامی، برای توصیف دانشجویان معترض به حکومت به‌کار می‌رود. مهدی امینی‌زاده، نخستین دانشجویی است که در تاریخ جمهوری اسلامی به خاطر فعالیت‌های سیاسی ستاره‌دار و از تحصیل محروم شد. او از سال ۸۰ تا ۸۴ عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت و عضو شورای متحصن‌ها در جریان اعتراضات دانشجویی کوی دانشگاه در سال ۷۸ بود. سال ۸۴، پس از برگزاری کنکور فوق‌لیسانس به وزارت اطلاعات احضار شد و در مورد فعالیت‌های سیاسی و نظرش در مورد ولایت‌فقیه بازجویی شد. امینی‌زاده: «توضیح دادم که به نظرم ولایت‌فقیه در سیستم ایران به دیکتاتوری منجر می‌شود. اما فکر نمی‌کردم من را برای فوق‌لیسانس بازجویی می‌کنند.» وقتی امینی‌زاده در مهر ۸۴ برای ثبت‌نام در فوق‌لیسانس علوم سیاسی به دانشگاه رفت، برگه‌ای به او دادند که کنار نامش، یک ستاره بود. گفتند شما نقص پرونده دارید و باید به سازمان سنجش بروید. در سازمان سنجش به او گفتند وزارت اطلاعات با ادامه تحصیل تو مخالف است. امینی زاده: «آن زمان نمی‌توانستند محدودیتی برای ما در دانشگاه ایجاد کنند. در دیدارهایی که با مسئولان داشتیم، شنیدیم این مساله به شخص خامنه‌ای وصل است. سال ۸۵، تعداد ستاره‌دارها زیاد شد. نزد کروبی رفتیم، او از ما دفاع کرد و فردای آن روز، ستاره‌دار شدن دانشجویان تیتر یک روزنامه اعتماد ملی شد.» سال ۸۷ و با پیگیری مهدی هاشمی و دستور مستقیم اکبر هاشمی رفسنجانی، او و گروهی از دیگر دانشجویان ستاره‌دار توانستند در دانشگاه آزاد درس بخوانند. امینی‌زاده: «یکی از بدترین سرکوب‌ها همین است. راه پیشرفت را می‌بندند، بدون آن‌که کسی هم بفهمد.» بااینکه امینی‌زاده دیگر فعالیت سیاسی خاصی نداشت، در انتخابات سال ۸۸، بازهم برایش احضاریه‌هایی ارسال شد. تجربه‌های پیشین، همسر باردار و کودک درراه باعث شد تا او دل به دریا بزند و پس از ۱۰ روز پیاده‌روی، ایران را برای همیشه ترک کند. مهدی امین‌زاده، مانند بسیاری دیگر از دانشجویان ستاره‌دار، اکنون در آمریکا ادامه تحصیل می‌دهد.
