Krótki filmowy romans z artystką totalną w każdym możliwym znaczeniu tego słowa.
Tamara Łempicka symbol wyzwolenia kobiety lat XX zeszłego wieku.
Twórczość artystki jest nierozerwalnie związana z jej sposobem życia.
„Malowałam królów i prostytutki. Maluję tych, którzy są dla mnie inspirujący i powodują, że czuję wibracje”
Tak ona sama mówiła o swojej filozofii sztuki.
Głównym tematem prac Łempickiej był człowiek. Malowała najczęściej przedstawicieli bohemy artystycznej, arystokratów i członków elity finansowej Europy i USA. Obrazy, uderzające widza od pierwszego spojrzenia charakterystycznym stylem, kryją w swoim „manieryzmie” głęboki zmysł obserwacji świata i ludzi.
Część wystawy poświęcona została autokreacji artystki. Twórczość Łempickiej jest nierozerwalnie związana z jej sposobem życia. Zarówno sztuka, jak i życie, przynajmniej to publiczne, były w dużym stopniu przez nią kontrolowane. Elementem tej kontroli była jej autokreacja jako artystki i kobiety – wysublimowanej, modnej i bogatej. Ważnym elementem promocji Łempickiej, m.in. w prasie, były filmy i sesje zdjęciowe zamawiane u wybitnych fotografów mody.

kurator wystawy: Światosław Lenartowicz
koordynacja: Katarzyna Pawłowska
aranżacja: Magdalena Bujak

свернуть