Subskrybuj mój kanał - [ Ссылка ]

Jesz­cze do nie­da­wna pa­no­wa­ło pow­szech­ne prze­ko­na­nie, że wzno­szą­ce się nie­o­po­dal zam­ku Książ ma­low­ni­cze mu­ry to tak zwa­ne sztucz­ne ru­iny. Pro­wa­dzo­ne kil­ka de­kad te­mu ba­da­nia ar­che­o­lo­gicz­ne pod­wa­ży­ły jed­nak ten pog­ląd i wy­ka­za­ły, iż ru­iny te to re­likt śred­nio­wiecz­ne­go zam­ku, prze­kształ­co­ne­go pod ko­niec XVIII wie­ku w ro­man­tycz­ny za­ką­tek re­kre­a­cyj­ny. Pod­czas ba­dań stwier­dzo­no, że na prze­ło­mie IX i X stu­le­cia stał już tu­taj gród, a pod ko­niec XIII wie­ku - mu­ro­wa­na wa­row­nia, któ­rej fun­da­to­rem był za­pew­ne ksią­żę świd­nic­ko-ja­wor­ski Bol­ko I Su­ro­wy. W po­dob­nym cza­sie na od­da­lo­nym o oko­ło 700 me­trów w kie­run­ku pół­noc­nym wzgó­rzu Bol­ko wzniósł za­mek Książ i w zwią­zku z tym na­su­wa­ją się pew­ne wąt­pli­woś­ci co do fun­kcji mniej­sze­go z tych dwóch za­ło­żeń obron­nych. Czy by­ła to tyl­ko nie­wiel­ka straż­ni­ca? Ten pro­blem po­zo­sta­wiam do roz­wią­za­nia his­to­ry­kom.
zieje obyd­wu wa­row­ni, przy­naj­mniej w po­cząt­ko­wym o­kre­sie ich fun­kcjo­no­wa­nia, nie­jed­no­krot­nie zbie­ga­ły się i być mo­że za­re­zer­wo­wa­na do­tąd dla re­zy­den­cji Książ his­to­rycz­na naz­wa Fur­sten­berg (Ksią­żę­ca Gó­ra) do­ty­czy­ła też Sta­re­go Zam­ku. Sta­ry Książ do ro­ku 1392 był wła­snoś­cią ksią­żąt świd­nic­ko-ja­wor­skich, by po śmier­ci wdo­wy po Bol­ku II Ag­niesz­ki przejść we wła­da­nie kró­lów czes­kich. Pod­czas wo­jen hu­syc­kich i bez­poś­red­nio po ich za­koń­cze­niu obiekt mógł peł­nić fun­kcję jed­nej z wie­lu na Ślą­sku sie­dzib ry­ce­rzy-roz­bój­ni­ków tzw. rau­brit­te­rów i być mo­że jesz­cze przed koń­cem XV stu­le­cia zo­stał znisz­czo­ny. W ro­ku 1794 (lub 1799) ów­czes­ny wła­ści­ciel zam­ku Książ, Hans Hein­rich VI Hoch­berg zle­cił ar­chi­tek­to­wi i ma­la­rzo­wi hes­kie­mu Chris­tia­no­wi Wil­hel­mo­wi Tisch­bei­no­wi za­gos­po­da­ro­wa­nie o­to­cze­nia ro­do­wej re­zy­den­cji. W ra­mach re­a­li­zo­wa­nych prac na mu­rach sta­rej twier­dzy u­kształ­to­wa­no sty­li­zo­wa­ne na go­tyk ro­man­tycz­ne ru­iny z cen­tral­nym e­le­men­tem w po­sta­ci trój­kąt­ne­go zam­ku właś­ci­we­go u­zu­peł­nia­ne­go przez dwa pod­zam­cza. Do wy­koń­cze­nia no­we­go-sta­re­go za­ło­że­nia u­ży­to o­ry­gi­nal­nych e­le­men­tów re­ne­san­so­wych i ba­ro­ko­wych, prze­nie­sio­nych tu­taj z in­nych his­to­rycz­nych o­biek­tów.

Obecnie zamek Stary Książ to wzniesiona w latach 1794-97[4] malownicza budowla w stylu eklektycznym, powstała według projektu Christiana Wilhelma Tischbeina, po przebudowie istniejącego w tym miejscu średniowiecznego zamku piastowskiego z końca XIII wieku. Podczas prac powstały między innymi stylizowane na gotyk romantyczne ruiny zamku Stary Książ. Nowy zamek otoczono fosą i murem obronnym, a wejście do niego prowadziło przez bramę z dwoma wieżyczkami. Przebudowa ta zatarła ślady dawnego zamku pierwotnego i przez wiele lat, aż do końca XX wieku, obiekt uważano za sztuczne ruiny. Brak danych na temat powstania istniejącego systemu umocnień zewnętrznych w postaci wałów otaczających zamek właściwy i podzamcza, wskazuje na to, że istniał tu nieznany średniowieczny zamek książęcy. Cały zespół zamkowy składa się z zamku właściwego, w kształcie zbliżonym do trójkąta oraz dwóch trójkątnych przedzamczy położonych jeden za drugim na zachód od zamku właściwego. W budynku głównym połączonym z wieżą znajdowała się sala reprezentacyjna, zbrojownia, sypialnie, sala sądowa, izba więzienna z izbą tortur i kaplica. Pod kaplicą połączoną krużgankami z głównym budynkiem znajdował się loch pochodzący z zamku średniowiecznego. Podczas rozbudowy ruin zamku użyto wiele oryginalnych elementów renesansowych i barokowych detali architektonicznych przeniesionych z zamku w Trzebieniu i innych okolicznych obiektów.

#tajemniczyświatruin #zamek #średniowiecze #historia #wałbrzych #ruiny #urbex #śląsk #polska #musicfordestruction #blogodkrywcy #przygoda #podróże #spacer

свернуть