Ο Παύλος Εξουζίδης, από γονείς πρόσφυγες από τον Πόντο, γεννήθηκε το 1931 και έκανε τα πρώτα του βήματα στη Ζάκρο, ξεκινώντας με τη λύρα, η οποία όμως δεν τον ικανοποιούσε και πέρασε στο βιολί. Γνώρισε τους μεγάλους της εποχής του, με πρώτο τον Καλογερίδη, Με το μεράκι του και την αγάπη του γλέντησε για πολλά χρόνια τους νέους του χωριού, έχοντας πασαδόρο τη γυναίκα του Ειρήνη. Άνθρωπος καλαμπουρτζής, πρόσχαρος και γεμάτος αισιοδοξία πρόσφερε και συνεχίζει να προσφέρει την υπέροχη μουσική του.
Τελευταίο γλέντι στη Ζάκρο με τον Παύλο έγινε την Πρωτοχρονιά του 2001, στο συνήθη μέρος όπου είχε μεγαλουργήσει τις προηγούμενες δεκαετίες, στο Καφενείο του Μάρκου, και κατά κοινή ομολογία των παρευρισκομένων "τέτοιο γλέντι είχε να γίνει στο χωριό από το 1960", καθώς στο διάστημα που μεσολάβησε, ο Παύλος μετακόμισε στην Ιεράπετρα όπου άσκησε το επάγγελμα του ξυλουργού.
