پیشروی طالبان به سرعت جریان داشت و در سال 1996 کابل را تصرف کردند. در این زمان، مزارشریف یکی از آخرین سنگرهای مقاومت در برابر طالبان بود که تحت کنترول عبدالرشید دوستم و نیروی های ائتلاف شمال قرار داشت. جنرال دوستم پس از سقوط دولت نجیب الله در سال 1992، از کابل فاصله گرفت و توانست کنترول بخش های وسیعی از شمال افغانستان، به ویژه ولایت های فاریاب، جوزجان، سرپل و بخشی از بلخ را به دست بگیرد. عبدالرشید دوستم توانست با اتکا به پشتیبانی قوم ازبک و ترکمن و همچنین ائتلاف با برخی از تاجیک ها و هزاره ها، قدرت نظامی خود را افزایش دهد، و حتی توانست حکومتی نیمه مستقل در مزارشریف ایجاد کند. طالبان در تلاش برای تصرف مزارشریف را آغاز کردند، عبدالملک پهلوان و برادرش رسول پهلوان یکی از فرماندهان ارشد حزب جنبش ملی افغانستان بودند، و از قدرتمندترین افراد داخل حزب و نزدیک به ژنرال عبدالرشید دوستم بودند.
در سال 1996 رسول پهلوان در یک درگیری بین افراد وابسته به ژنرال دوستم شد. ترور رسول پهلوان به شدت به رابطه بین عبدالملک و دوستم ضربه زد. اختلافات درون حزبی و قتل رسول پهلوان، هر روز فاصله بین ژنرال دوستم و عبدالملک پهلوان را زیاد میساخت.
در ماه می 1997، عبدالملک پهلوان به طور ناگهانی به طالبان پیوست و اجازه داد که نیروهای طالبان وارد مزارشریف شوند. این اقدام به سقوط موقت مزارشریف به دست طالبان منجر شد. در این زمان عبدالرشید دوستم به ترکیه تبعید شد و کنترول مزارشریف به دست عبدالملک پهلوان و طالبان افتاد، اما رابطه طالبان و عبدالمالک دیری دوام نکرد، طالبان پس از ورود به شهر مزارشریف دست به کشتارهای وحشتناک زدند، این کشتارهای رابطه عبدالمالک و طالبان را به سرعت تیره ساخت، عبدالملک به نیروهای محلی و قبایل مخالف طالبان پیوست. به محض ورود طالبان به مزارشریف، نیروهای وفادار به دوستم و جمعیت محلی علیه طالبان قیام کردند. این شورش به قتل عام گسترده نیروی های طالبان منجر شد و بیش از 3 تا 5 هزار جنگجوی طالبان در جریان این درگیری کشته شدند. و طالبان را از مزارشریف بیرون راندند. در این دوره عبدالملک رهبری مزارشریف را برعهده داشت، اما نتوانست یک ائتلاف قوی و پایدار در برابر طالبان تشکیل بدهد.
در آگوست 1998 طالبان دوباره به مزارشریف حمله کردند. این بار آن ها با نیروهای قوی‌تر و استراتژی بهتر به شهر نزدیک شدند و توانستند شهر را به تصرف کامل خود درآورند.
طالبان پس از ورود به مزارشریف اقدام به کشتار وسیعی از مخالفان محلی، به ویژه اقلیت های هزاره، ازبک و تاجیک کردند. این کشتارهای بخشی از انتقام طالبان برای شکست سنگین سال 1997 بود. در این حمله، طالبان 6 تا 8 هزار نفر از غیر نظامیان و نیروهای مخالف را قتل عام کردند، در نتیجه این حمله، حکومت دوستم به طور کامل سقوط کرد و طالبان کنترول مزارشریف و شمال افغانستان را به دست گرفتند. بسیاری از گزارش های نشان میدهد که طالبان در مزارشریف به طور خاص هزاره ها را هدف قرار داند و هزاران نفر آن ها را قتل عام کردند. نیروهای وفادار به عبدالرشید دوستم که مقاومت کرده بودند، به طرز بی رحمانه‌ای به قتل رسیدند. برخی منابع ادعا میکند که طالبان نیروهای شکست خورده و غیر نظامیان وابسته به جنبش را به عنوان انتقام گیری از دوستم به قتل رساندند. در جریان این حمله، طالبان به کنسولگری ایران در مزارشریف حمله کردند و 10 دیپلمات ایرانی را به قتل رساندند. این حادثه موجب افزایش تنش های بین المللی شد و ایران را در آسانه جنگ با طالبان قرارداد.

با ما در ارتباط باشید:

یوتیوب:
[ Ссылка ]


وبلاگ:
[ Ссылка ]

ایمیل آدرس:
samim.journal@gmail.com

#onemediaplus #one_media_plus #onemediaplus

свернуть