این روزها مطالب طنز در شبکه های اجتماعی و حتی رسانه های حکومتی هم متاثر از قیام مردم ایرانه.
«حداکثر کاری که رژیم مفلوک و ذلیل در مقابل خشم مردم می تونه بکنه» اسم اولین تابلو طنزه که در شبکه های اجتماعی به صورت وسیع منتشر شده:
بله یادآور آن شعر مولوی است که «کی شود خورشید با پف منطمس« منطمس یعنی ناپدید و خاموش.
اسم تابلو بعدی «آتش قیام ایران به قبای خامنه ای» هست. که در شبکه های اجتماعی دست به دست شده:
ادعاهای روز ۵تیر آخوند روحانی در مورد سلامت اقتصاد در شبکه های اجتماعی خیلی سریع پاسخ گرفت. تابلو «سلامت اقتصاد ایران از نظر روحانی» یکی از آنهاست. معاینة اقتصاد در قبر.
این هم یک نمونه از طنز مکتوب در روزنامه های حکومتیه که گرچه هدف نویسنده دمیدن در جنگ باندیه ، اما به هرحال اعترافی هست به زمین گیر شدن نظام در وضعیت انفجاری جامعه:
روزنامة حکومتی سیاست روز از باند خامنه ای در قسمتی از ستون طنزش از جمله نوشته:« علی آقای مطهری در تازه‌ترین اظهارنظر خود گفته: مردم شش ماه دیگر مقاومت کنند و طاقت بیاورند تا وضعیت درست شود.
حالا ما از ایشان می‌پرسیم که قرار است بعد از شش ماه چه اتفاقی بیفتد؟ داماد ایشان قرار است معجزه کند؟ رابین هود می‌آید و همه ما را نجات می‌دهد؟ قرار است "آدام اسمیت" به ایران بیاید و مشکلات ما را حل کند؟ مرد عنکبوتی می‌آید؟ یعنی قرار است شش ماه بعد نمایندگان مجلس تلفظ کلمات خارجی را یاد بگیرند؟ یعنی دیگر در مجلس نمی‌خوابند؟ یعنی دیگر گلابی نمی‌خورند؟ شش ماه دیگر با شش سال دیگر چه فرقی دارد وقتی بعضی‌ها توی خانه چند میلیاردی خود نشسته‌اند و مردم را به شش ماه دیگر حواله می‌دهند؟ راستی مگر فرقی هم دارد؟ پی‌نوشت: راستش می‌خواستیم طنز بنویسیم اما قلم گریست و یهویی اینوری شد.
