Moe van de mens, kampioen van de solitude, woont Mattis afgelegen aan een meer, waar hij zijn potentie naar beneden drinkt. Een donker denker met een tanend geloof in zowat alles, dus zeker ook in de liefde. Soms, echter, twijfelt hij aan zijn kwaliteiten als eenzaat en misantroop, en overweegt hij een leven in een stad vol heerlijke drukte om niets.Maar wanneer een weduwe opeens vergeten gevoelens weer in hem aanwakkert,verlegt hij zijn ambities.
In zijn nieuwe roman De pruimenpluk bewijst Verhulst zich wederom als fijnschrijver en chroniqueur van de menselijke eenzaamheid.
