W 1373 roku jak podają źródła, istniała już kaplica pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa i Męczennika, która podlegała jurysdykcji proboszcza żywieckiego.W1629 roku za ks. B. Kapkowicza przyznano uposażenie dla miejscowego duszpasterza. W wyniku tej decyzji na przełomie 1634/35 rozbudowano dotychczasową świątynię. Dodano również dwóch patronów św. Apostołów Szymona i Judę Tadeusza. Nie wiadomo, dlaczego z czasem nawet w dokumentach wizytacji zanika pamięć o św. Stanisławie jako patronie świątyni. Rozbudowę kościoła podjęto ze względu na to, iż przynależeli do parafii wierni z terenów całych Łodygowic po Mikuszowice Krakowskie i Szczyrk. 8 maja 1636 roku biskup Tomasz Oborski konsekrował rozbudowaną świątynię. W dokumentach z 1644 roku czytamy taki opis:
"Kościół ma wieżę z dwoma dzwonami oraz sygnaturkę. Najświętszy Sakrament przechowuje się na ołtarzu głównym w puszce srebrnej, wewnątrz pozłacanej. Chrzcielnica drewniana. Prowadzi się księgi metrykalne, są naczynia z olejami, naczynia do chorych, srebrna monstrancja, częściowo pozłacana, są dwa kielichy, jeden cały pozłacany, krzyż. Jest kadzielnica, naczyńko do ablucji, 13 ornatów różnych kolorów, sześć alb, dwie komże dla chłopców, dwa mszały, dwa brewiarze oraz graduale".
W tym samym roku dobudowano do kościoła wieżę na dzwony, która do tej pory stała osobno. Nowy właściciel Państwa Łodygowickiego Stanisław Warszycki znany z lekkomyślności i skandalizującego trybu życia zakwestionował przyznane wcześniej uposażenie. Jednak ówczesny proboszcz ks. Jan Nemecius, będąc człowiekiem wykształconym, bogobojnym, a przede wszystkim obeznanym w prawie, skierował sprawę do sądu. Apelacja dotarła nawet do Rzymu i gdy spór został rozstrzygnięty na korzyść parafii, pan Warszycki dał 150 zł na rozbudowę kościoła. Pod koniec swojego życia skruszony ufundował monstrancję "od ojców skałecznych z Kazimierza za złotych 333 i 5 groszy". Po tym wydarzeniu dekretem zapisano dziesięcinę od wszystkich wiosek wchodzących w skład Państwa Łodygowskiego, a przynależnych do parafii w Łodygowicach. Andrzej Komoniecki w "Dziejopisie Żywieckim" bardzo dokładnie odnotował obciążenia, jakie nałożono na utrzymanie parafii, dzięki czemu możemy dzisiaj poznać strukturę społeczną poszczególnych osad.
Następnej rozbudowy dokonano w 1687 roku, wtedy rozebrano i powiększono prezbiterium, jak również pomalowano go - dzięki fundacji Jakuba Świerczka z Rybarzowic. W latach 1748-99 poszerzono nawę główną i dobudowano boczne kaplice. W tych samych latach po raz kolejny przebudowano wieże (1797). W tym kształcie kościół przetrwał do dnia dzisiejszego.
Obecnie kościół to świątynia jednonawowa w kształcie krzyża. Zbudowana jest z bali modrzewiowych, prawie w całości konstrukcji zrębowej. Świątynia jest orientowana, pokryta gontem, a wieże - blachą. Całkowita długość kościoła wynosi 40 metrów, szerokość jest zróżnicowana, przeważnie ma 15 metrów, jednak na wysokości bocznych kaplic ma 22 metry. Prezbiterium jest zamknięte wieloboczne, od strony północnej przylega do niego zakrystia, od wschodniej kaplica - Ogrojec z figurą Pana Jezusa Frasobliwego. Nawa ma kształt wydłużonego prostokąta, do którego tuż przy tęczy przylegają kaplice: Matki Bożej Różańcowej oraz świętego Franciszka z Asyżu.
Więcej na stronach:
[ Ссылка ]
[ Ссылка ]
[ Ссылка ]
