روستای "ایستا یا توقف"در طالقان یکی از عجیب ترین روستاهای کشور ایران است، در روستای ایستا طالقان در حال حاضر هم خبری از تکنولوژی نیست و خودرویی هم در آن وجود ندارد.
یکی از مناطق ییلاقی و زیبای ایران که در تقسیم بندی های جغرافیایی جزئی از شهرستان استان البرز به شمار می رود طالقان می باشد که به خاطر داشتن جاذبه های طبیعی و بکر به عنوان یکی از تفریحگاه های پربازدید شناخته شده است طالقان یک روستای عجیب و غریب در خود جای داده است که "روستای ایستا" نام دارد، جایی که تکنولوژی در آن متوقف شده است تا جایی که شما هیچ رد پایی از خودروها و... در این روستا نخواهید دید و مردمان آن طبق آداب و رسوم گذشته زندگی می کنند
این روستا یکی از رازآلود ترین مکان های جهان محسوب می شود که در استان البرز واقع است .سبک زندگی در این روستا به دور از از مدرنیته و بر مبنای زندگی قاجاریه صورت می گیرد. جالب است بدانید روایت های مختلفی درباره این روستا وجود دارد که یکی از همین روایت ها پرورش اسب های میلیاردی و زندگی به سبک قاجاری می باشد.
مردمان این روستا اصالتا ترک زبان هستند و از مقلدین آیت الله میرزا صادق مجتهد تبریزی می باشند که بیش از 80 سال است از دنیا رفته است. میرزا صادق مجتهد تبریزی از آن دسته فقهایی بودند که به طور نظری و علمی تاکید بسیار زیادی روی روش «طرد مطلق اندیشه تجدد و دستاوردهایش» داشت و تا آخر عمرش به عدم جواز به کار بردن ابزار مدرن و امور جدید فتوا میداد بنابراین به خاطر داشتن همین اعتقاد اهالی این روستا را اهل توقف نامیدند که به نوعی می توان گفت در زمان متوقف شده اند.
هنگامی که وارد این روستای عجیب و غریب می شوید هیچ اثری از وسایل نقلیه و عبور و مرور آنها نخواهید دید چراکه اهالی این روستا به قدری پایبند به رعایت آداب و رسوم گذشته خود هستند که هیچ برایشان مهم نیست.
ساکنان این روستا به عینه همچون نقاشی آداب و رسوم زندگی گذشته را در عصر ارتباطات و مدرنیته به یدک می کشند نه تنها اثری از خودرو ها نمی بینید بلکه متوجه میشوید آنها تلویزیون هم تماشا نمیکنند و حتی به شب نشینی معتقد نیستند. شاید باورش برای شما سخت باشد اما باید بدانید که هیچ مراسم عروسی، سالگرد ازدواج، تولد و عزاداری در این روستا برگزار نمی شود چرا که هیچ معنا و مفهومی برای ساکنان این روستا ندارد.ورود به این روستا ممنوع است و ساکنان آن از ورود سایر افراد به روستا خوشحال نمیشوند و استقبال نخواهند کرد.
آنها بسیار ثروتمند هستند و از راه فروش زمین های پدریشان در تبریز گذران زندگی می کنند. عجیب تر آنکه هیچکدام از افراد ساکنین روستا دارای شناسنامه نیستند و به نوعی جزو آمار جمعیت ایران محسوب نمی شوند.
مردم این منطقه برای این که مایحتاج خود را تامین کنند به شهر طالقان رفته و نیازهای خود همچون پارچه، میخ، شیشه، مقدار بسیار کمی آهن خرید می کنند و خودشان نجار و آهنگر هستند. نکته جالب توجهی که در این میان وجود دارد این است که مردم این روستا هیچ ادعای مالکیتی نسبت به اموال خود ندارند و چنانچه کسی در تصرف دارایی آنها بر آید هیچ درگیری و نزاع بر سر اموال رخ نمی دهد و به نوعی می توان گفت از مال و اموال خود چشم پوشی می کنند.
شما می توانید در این دهکده با کسانی مواجه شوید که که فقط دو یا سه بار به خارج از محل سکونت خود رفتند آنها افرادی که غیر از خودشان هستند را اهل بیرون خطاب می کنند.
هیچگونه خدمات دولتی شامل حال مردم روستای ایستا نمی باشد. آن دسته از خوراکی هایی که از منشا و نحوه تولید آن مطلع نیستند استفاده نمی کنند و از خوردن میوه ها و گندمی که با سموم دفع آفات و کود شیمیایی رشد کنند به شدت خودداری می کنند و همیشه از لبنیاتی که خودشان تولید کرده اند مصرف می کنند، گوشت کمی می خورند و در صورت خوردن حتماً از گوشت حیوانات نر حلال گوشت مصرف می کنند. ردان این روستا اغلب کلاه پشمی بر سر میگذارند و علاوه بر اینکه شلوار پشمی دستباف یا نخی می پوشند پیراهن بلندی نیز بر تن دارند که تا زانوی آنها را می پوشاند.
چرا که عزیمت به روش خودشان موانع بسیاری برایشان دارد بنابراین از این مورد نیز گذشته اند. آنها با معیارها و شاخصه های خود اوقات شرعی نماز را استخراج کرده و نماز می خوانند و جالب تر اینکه شروع و اتمام ماه رمضان را و رویت ماه را خودشان تعیین میکنند. اعتقاد بسیاری به رویای صادقه دارند و برای تایید سبک زندگی خود به خواب های معنوی اکتفا میکنند و به شدت منتظر واقعه ظهور مهدی (عج) هستند و معتقدند در حال حاضر در آخرالزمان به سر می برند و بر این باورند که آخرالزمان از زمان مشروطیت شروع شده است.
جنس ایمان از نگاه آنها از تعهد می باشد به همین علت عقل را ابزاری وظیفه ساز تلقی نمیکنند و وجود آن را ضروری نمیبینند.
پس از اینکه فرزندانشان به سن تکلیف رسیدند اختیار با خودشان است که در روستا بمانند یا به تبریز بروند. آنها هیچگونه فعالیت اجتماعی و سیاسی ندارند و هیچوقت سعی در تبلیغ باور های خود نداشته و ندارند.
آنها برای رفت و آمد و تردد از قاطر و اسب استفاده میکنند
