Ευρισκόμαστε εντός του ιερού ναού της Αγίας Αικατερίνης στην χερσόνησο του Σινά. Θαυμάζουμε το εσωτερικό του Ιερού Ναού.
Μέσα στο ναό της Μονής, ψηλαφείς την αγία Αικατερίνη να παραμονεύει εκεί, που σβήνουν οι δρόμοι σου, για να σου δώσει νέο προσανατολισμό.
Το μάτι «κεντράρει» αρχικά στις πύλες, που διατηρούνται από τον 6ο μ. Χ. αιώνα και κατασκευάστηκαν από κέδρο λιβάνου. Και ξαφνικά προβάλλει μπροστά σου μια φιγούρα, που κινείται με ευελιξία και ταχύτητα, ανάμεσα στους 12 γρανιτένιους κίονες.
Είναι ο μοναχός, που διακονεί ως καντηλανάφτης, ενώ την ίδια στιγμή μουρμουρίζει τα ψαλτικά.
Δίπλα άλλοι μοναχοί κάνουν μετάνοιες και διαπιστώνεις εύκολα σ’ αυτούς την αρμονική συνύπαρξή τους με την πίστη, μέσα από την εμπειρία της αλήθειας και την προσωπική εγρήγορση.
Υψώνοντας το βλέμμα προσευχητικά, δεν περνάει απαρατήρητο, παρότι δεν φαίνεται εύκολα, γιατί καλύπτεται από ξυλόγλυπτο εικονοστάσι, το περίφημο ψηφιδωτό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού, στην αψίδα του Αγίου Βήματος, που είναι το αρχαιότερο στην ανατολική Εκκλησία.
Δεν είναι γνωστός ο ψηφιδογράφος, που το έφτιαξε, ωστόσο σ΄ αυτό το αριστούργημα της πρωτοβυζαντινής τέχνης, φαίνεται η ψηφοδετική του ικανότητα.
Ο Χριστός δοξασμένος μέσα σε μπλε φόντο, έχει το Μωυσή στα αριστερά του και τον Ηλία στα δεξιά του, οι οποίοι συνομιλούν μαζί του. Γονατιστοί είναι οι μαθητές Ιωάννης και Ιάκωβος, ενώ ο Πέτρος, που κοιμόταν στο έδαφος, αφυπνίζεται από το όραμα. Η Μεταμόρφωση πλαισιώνεται από μια σειρά δισκαρίων, με τα στηθάρια των δώδεκα Αποστόλων.
Αυτές τις ιερές στιγμές, σκέπτεσαι πως οτιδήποτε γεύεσαι είναι ασήμαντο, μηδαμινό, μπροστά σ’ αυτό, που διψάς. Ταξιδεύεις στην αληθινή όψη της ζωής, που στην κοσμική της διάσταση δυναστεύεται από τη φθορά.
Στην ατμόσφαιρα της σιωπής και της προσευχής, ανανεώνονται οι καρδιές, καθώς μέσα σου συντελούνται πνευματικές διεργασίες. Έτσι αποκτιέται βαθύτερη συναίσθηση της προσωπικής αδυναμίας και του απείρου ελέους του Θεού.
Xαρακτηριστικός είναι ο περγαμηνός κώδικας: Η κλίμακα των αρετών. Δείχνει τους μοναχούς να ανεβαίνουν με μια σκάλα από τη γη στον ουρανό, όπου τους αναμένει ο Χριστός. Δίπλα από τη σκάλα «καραδοκούν» δαιμόνια, που τους τραβούν προς τον όλεθρο.
Οι Σιναΐτες πατέρες αποτελούσαν, αποτελούν και θα αποτελούν τους πλέον σεμνούς πρεσβευτές του Ορθόδοξου κάλλους, μέσα σ’ έναν συνεχώς μεταβαλλόμενο και παραπαίοντα κόσμο, ο οποίος ζητά πνευματικά ερείσματα και ερεθίσματα για να στηριχθεί και να συνεχίσει το δύσκολο και ανηφορικό δρόμο του. Ψυχές παραδομένες στο θείο έρωτα, έσπευσαν να κατοικήσουν στην έρημο, επιθυμώντας με την κάθαρση και το φωτισμό να τύχουν της Θεοπτίας.
Εδώ καλλιεργείται στο διάβα των αιώνων η άσκηση, νεκρώνεται το πάθος, μειώνεται το προσωπικό θέλημα, υμνείται ακατάπαυστα και αδιάλειπτα ο Θεός, κυριαρχεί η απλότητα, διδάσκεται η ρητορικώτατη σιωπή, προετοιμάζονται οι άνθρωποι να γίνουν «οικήτορες του Παραδείσου».
Νιώθεις ένα δέος μπροστά στους μοναχούς, μπροστά στην τόλμη της απόφασης, που τους κρατάει στην έρημο, μπροστά στο άλμα τους, που αψηφάει τα καθιερωμένα μέτρα.
Η επίσκεψη στη βιβλιοθήκη της Μονής, αποτελεί μια ιδιαίτερη στιγμή. Λειτουργεί από τον 4ο αι. και θεωρείται η δεύτερη πιο σπουδαία στον κόσμο (μετά τη βιβλιοθήκη του Βατικανού), τόσο λόγω του αριθμού των χειρογράφων της, όσο και στην αξία τους.
Τα δύο τρίτα από τα χειρόγραφα είναι ελληνικά και τα υπόλοιπα αραβικά, συριακά, γεωργιανά, σλαβικά και λίγα αρμενικά, λατινικά, περσικά, πολωνικά, αιθιοπικά και κοπτικά.

свернуть