Изведувачи : Стиховно Војување (Христијан Аџиоски, Васко Мирчевски & Жанко Котевски)
Музика : Филип Тодоровски & Васко Мирчевски
Текст : Стиховно Војување (Христијан Аџиоски, Васко Мирчевски & Жанко Котевски)
Аранжман : Стиховно Војување & Филип Тодоровски
Сценарио : Стиховно Војување (Христијан Аџиоски, Васко Мирчевски & Жанко Котевски)
Албум : Сега или некогаш (2013)
Аудио Продукција : Стиховно Војување Продукција / S.V. Production
Продуцент : Васко Патуљче Мирчевски
Видео Продукција : Гнасни Деца Продукција
Актери : Елена Ѓорѓиевска & Александар Давидевски
Година : 2013

(ВАСКО ПАТУЉЧЕ)
Мајсторе запри го возот, назад е моето место,
назад оставив лица што го прават моето среќно,
овој вагон е празен, тежи милион солзи,
запишани со мастило што потонало со нив,
а секој нареден перон одзеде дел од мене,
зад насмевка ги сокрив сите порази во себе,
јас останав скршен како распукано стакло,
немав прегратка да ја засолни мојата слабост,
кога испливав конечно, на површина,
ме обзеде чувство за кое Дејан ми шепна,
„забоди си во срце љубов и ќе видиш се е можно,
доста грееше сонце, остави да врне дождот"
а дождот ги зафати сите станици потоа,
не сакајќи ги зафати сите станици до дома,
изморен од воз, кој неќи да запри,
само години врват ние останавме сами !
РЕФРЕН КИЧО
Само запри го, (запри го) возот кој свири,
нека не ја носи нашата младост по тие шини,
само запри го (запри го) возот кој ги зеде,
сите години наши кои ги поминав со тебе.
РЕФРЕН ВАСКО
Само запри го, (запри го) возот кој свири,
нека не ја носи нашата младост по тие шини,
само запри го (запри го) возот кој ги зеде,
сите години кои ќе ги поминам без тебе.
(КИЧО)
На ѕидот кој се рони замисли сеуште бледо стојат,
имињата наши еххх да можеа да зборнат...
тука засадивме рози, да мириса на слога,
сега сите времето ги вози, на пругата долга,
возот свири за збогум ни праќа последен поздрав,
низ прозор мафкаат раце се вее бујната коса,
го фрли ланчето скокнав го фатив и ми рече чувај го,
(фала за се но најмногу за летото најубаво,)
најскапите чувства ги платив скапо, ви ги дадов,
да сте со мене, а не да ве однеси вагон,
таму е ладно, тоа тивко небо матно, денот краток,
ако слушниш некој глас тоа е нашето јато,
кога наздравивме за последен пат како екипа,
некој не фотографира и сега сме само слика,
возот тргнува и никој не го чека да се врати,
запрете да останиме (шшшш) млади...
(ЖАНКО)
Прв се качив таму ко на стаза, затворен во рана,
после ладна фраза, пак се пазам, замолчен во тага,
тогаш затемнат во бајка, вкус на тежина ко тајна,
кутнав предизвик шо крепи вредност како слика стара,
удар на бура од брана, се довлечкав за да станам,
бев и таму со наведната глава, но не сум кажал,
кај шо искорнав кора од лава, поќе не сум стапнал,
кај шо неќев да совладеам мака, таму сум баран,

свернуть