Nabożeństwa Wielkopostne z Kaplicy Matki Bożej na Jasnej Górze: [ Ссылка ]

***
Nabożeństwem pasyjnym, nierozłącznie związanym z przeżywaniem Wielkiego Postu oraz formą czci i adoracji Chrystusowej Męki, jest Droga Krzyżowa. Odprawiana jest zazwyczaj w każdy piątek Wielkiego Postu w każdym kościele i kaplicy. Do szczególnie uroczystych należy rozważanie Drogi Krzyżowej w Wielki Piątek na ulicach Rzymu i w Coloseum, którą każdego roku prowadzi Ojciec Święty.

Ostatnio coraz częściej w dużych miastach polskich w ostatnich dniach Wielkiego Postu prowadzi się publicznie ulicami miasta z pochodniami, lampionami i świecami, w czasie procesji z wielkim krzyżem, rozważanie Męki Pańskiej. Jest to swoista Droga Krzyżowa, nosząca znamiona publicznego wyznania wiary w odkupieńczą moc Męki i Śmierci Jezusa Chrystusa. Często dzisiaj można również spotkać w plenerze, umieszczone proste, drewniane krzyże, będące śladami odprawianej Drogi Krzyżowej przez młodzież czy przez dorosłych w czasie wakacyjnych oaz rekolekcyjnych ruchu „Światło-Życie”.

Obecny kształt nabożeństwa Drogi Krzyżowej jest wynikiem wielowiekowej ewolucji w kształtowaniu się pasyjnej pobożności wiernych oraz chrześcijańskiej świadomości, w której miejsce centralne zajmuje Męka, Śmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa.

Dla chrześcijan pierwszych wieków znakiem szczególnej czci był krzyż Chrystusa jako Króla, który z Krzyża, na którym dokonał zbawienia rodzaju ludzkiego, teraz króluje nad światem.

Kult krzyża szczególnie przybrał na sile po znalezieniu przez św. Helenę (+ ok. 330 r.) relikwii Krzyża świętego w czwartym wieku. Wtedy to powstały pierwsze budowle - bazyliki nad miejscami uświęconymi Męką, Śmiercią i Zmartwychwstaniem Chrystusa. Wierni nawiedzali te miejsca, kontemplowali zbawcze dzieła Chrystusa, idąc Jego śladami. Na podstawie powstałych zapisów pątników tzn. "Itinerarium Burdigalense" (pielgrzyma z Burgundii) i Eterii z ok. 380 roku wiemy, że istniała w Jerozolimie tradycja obchodu tryumfalnego wjazdu Jezusa w Niedzielę Palmową oraz Wielkiego Czwartku i Wielkiego Piątku oraz Zmartwychwstania Chrystusa przy pustym Grobie Pańskim.

Począwszy od XI w. w pobożności wiernych wizja Chrystusa Pantokratora schodzi jakby na drugi plan, a pojawia się kult Chrystusa cierpiącego, umierającego na krzyżu. Wielki wpływ na kształt tego rodzaju pobożności wywarł św. Franciszek z Asyżu. Pobożność franciszkańska opierała się nie na spekulatywnych dociekaniach, lecz na doświadczeniu osobistego przeżycia i na kontakcie duchowym z Chrystusem, naszym jedynym Zbawicielem, który za nas cierpiał, za nas umarł na krzyżu i dla nas zmartwychwstał. Rozbudowana uczuciowość w przeżywaniu Męki Pańskiej prowadziła do nazbyt realistycznego pojmowania Pasji i przeżywania każdego jej szczegółu (por. Andrzej Datko, Na drogach Męki Pańskiej).

Na powstanie nabożeństwa Drogi Krzyżowej miał niewątpliwie wpływ tzw. kult upadków Jezusa i procesje pasyjne ze stacjami, w czasie których czytano fragmenty ewangelicznego opisu męki Jezusa i rozważano je oraz modlono się stojąc. Pierwsze nabożeństwa Drogi Krzyżowej w dzisiejszej formie powstały w początkach XVI w. w Niderlandach: w Lourain (1503), w Vinvoorde i Malines. Największe zasługi w powstaniu i propagowaniu Drogi Krzyżowej o 14 stacjach położył św. Leonard z Porto Maurizio, który w czasie swojego życia erygował na terenie Italii 572 stacje Drogi Krzyżowej.

Nabożeństwu Drogi Krzyżowej papież Innocenty XI w 1686 r. udzielił odpustów należących się Ziemi Świętej, natomiast papież Pius IX w 1859 r. przypisał do tego nabożeństwa odpust zupełny. Obecnie prawo erygowania Drogi Krzyżowej z przypisanym do niej odpustem zupełnym mają kardynałowie i biskupi.

W Okresie Wielkiego Postu, w każdy piątek, rodziny katolickie biorą udział w nabożeństwie Drogi Krzyżowej lub odprawiają je w domach.


Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus i Maryja Niepokalana.
Teraz i zawsze. Amen.

свернуть