geceye bi ateş atıyorum
tutuşup sabah oluyor
son sigara çekişimde
yemin ediyorum bitsin diye
biten herşey için

şafak vakti trene biniyorum
beni başka bi yere götürsün diye
ve yeni gelen günle
beni kurtarsın
bu yabancısı olduğum yerden

gidiyorum gidiyorum, her gun gidiyorum
metre-metre, daha da uzağa
gidiyorum gidiyorum, onlarca yıl gidiyorum
kalbimin daha da yakınına

gözlerime bi ışık atıyorum
ve kendime soruyorum
ama kendim artık bölünmüş,
dünyayı ayırmış…
yanlışlıkla.

acaba nedir ki derdimiz
ayakta hayaller kurarız
umarım bu hayal bi son olur
ve sabah kapılar açılır
ilk zil çalışıyla...

свернуть