متن شعر
یار مرا غار مرا عشق جگرخوار مرا
یار تویی غار تویی خواجه نگهدار مرا
نوح تویی روح تویی فاتح و مفتوح تویی
سینه مشروح تویی بر در اسرار مرا
نور تویی سور تویی دولت منصور تویی
مرغ که طور تویی خسته به منقار مرا
قطره تویی بحر تویی لطف تویی قهر تویی
قند تویی زهر تویی بیش میازار مرا
حجره خورشید تویی خانه ناهید تویی
روضهٔ امید تویی راه ده ای یار مرا
روز تویی روزه تویی حاصل دریوزه تویی
آب تویی کوزه تویی آب ده این بار مرا
دانه تویی دام تویی باده تویی جام تویی
پخته تویی خام تویی خام بمگذار مرا
این تن اگر کم تندی راه دلم کم زندی
راه شدی تا نبدی این همه گفتار مرا
✏ «مولوی»
«با صدای علیرضا بخشی زاده دریای سخن»
«غزل شماره ۳۷»مولانا جلالالدین محمد بلخی
Теги
farsi poempersianpersian poetrypersian poemsاشعار فارسیشعر دریfarsi poemsdari poemsاشعار مولاناشعر خوانی مولاناشعر مولانا در مورد مرگشعر مولانا در مورد دینشعر مولانا در مورد عظمت جهان هستیشعر مولانا عاشقانهشعر مولانا در مورد خدمت به خلقشعر مولانا در مورد انسان کاملشعر مولانا در مورد وفای سگشعر مولانا در مورد عشقشعر مولانا در مورد انسانیتمولانا اشعار نابمولانا و شمسشعر پارسی