Od svih klasika orijentalno-islamske književnosti najveći je utjecaj na bošnjačku književnost i kulturu uopće izvršio Mevlana Dželaluddin Rumi. Od kad je izgrađena mevlevijska tekija na Bentbaši 1462. godine, u Sarajevu nije prekinuto čitanje i tumačenje Rumijeve „Mesnevije“. Mevlanin je utjecaj bio toliki da su neki pjesnici spjevali i posebne pjesme njemu u čast. Jedan od njih, naš savremenik, jeste i Šaban Gadžo, dugogodišnji učenik rahmetli hadži hafiza Halid efendije Hadžimulića, sarajevskog mesnevihana, i autor nekih od najljepših ilahija i kasida pisanih na bosanskom jeziku, kakve su nesumnjivo „Kad procvatu behari“, „Ej vatan“, „Jakubova tužaljka“...
Gadžina pjesma „Gel, gel“ („Dođi, dođi“) invokacija je čuvene Rumijeve pjesme čiji su simboli i motivi transponirani u bosanski kulturni ambijent. Ona je autentični izraz bosanske sufijske tradicije, one mevlevijskog kova. Istovremeno, ona je snažno svjedočanstvo o poziciji koju hazreti Mevlana ima u srcu bosanskog čovjeka zagledanog u horizonte Vječnosti. Tekst kaside „Gel, gel“ pisan je 17. novembra 1985. godine, a premijerno je proučena narednog mjeseca, na Šebi Arusu u džamiji na Nadmlinima. Autor teksta i melodije je Šaban Gadžo, a na snimku koji je nastao 1991. godine kasidu uče Velija Kukuruzović i Šaban Gadžo.
[ Ссылка ]
