Մաս 1
-Լիլիթ ջան վստա՞հ ես,որ ուզում ես Հայաստան գնալ:
-հա,մամ, ինչի՞ ես դեմ:
-ախր դեմը հարցը չի, մենակ ես էնտեղ մնալու:
-մամ մենակ չեմ,Նունեն էնտեղա:😌համ էլ ուսումս կշարունակեմ:
-հա ,բայց չէ՞ ,որ մենք ենք էստեղ,իսկ հայրդ չի թողի էդպես գնաս:
-մամ,գոնե մի անգամ ,մի անգամ իմ ուզածով լինի,համ էլ ,որ ես խոսեմ պապայի հետ, դու էլ կողքից լավ ,տրամադրող բաներ ասես,կլինի:😂
-արդեն հաշվարկել ես չէ՞ ամեն ինչ:😏
-մամ ինչ ասում եմ չես համաձայնվում,ասում եմ արի գնանք հետս, չես գալիս,մենակ եմ ուզում գնամ ,չես թողում:Ե՞րբ եք հաշվի նստելու էն փաստի հետ,որ հանուն ձեզ,ես թողեցի իմ ընկերներին ու եկա, ես էստեղ րոպե չեմ կարողանում մնամ ,խեղդվում եմ:😢
-չգիտեմ,-դռան ձայնը լսվեց,-ըհը,էտ դու էտէլ հերդ,իմ հետ գործ չունես,կասի գնա `կգնաս:Վերջ:😡
-օֆֆֆ,ամեն անգամ սենցա:Ես կխոսամ,հա ու դու չխառնվես մամ:😌
Պապան տուն եկավ, հաց կերավ ,սուրճը էսօր ես դրեցի,որ խոդքն էլ Հայաստան գնալուս մասին բացեմ:Խոսեցի ,ասեցի որ սովորելու համար էլ եմ ուզում գնամ,համաձայնվեց:
-պա՞պ,լուրջ ես ասում:😱
-հա,ինչի,էտ չի ուզածդ:😄
-հա ,հա էտա ուզածսսս ,ապրեսսս... չէ էն մամայի նման:😂
Փաթաթվեցի հորս, գնացի խոհանոց ու լավ լուրը ուրախ-ուրախ մամային ասեցի:
-բայց դու ի՞նչ սատանա ես Լիլիթ աղջիկ:😄
-«ես գործ չունեմ էտ դու ,էտ էլ հերդ»:Մենակ էտ գիտես😂
Պապան մտավ խոհանոց,
-բալես, ես հենց նոր ձյաձ Սամոյին զանգեցի ու ասեցի,որ գնում ես ,ինքը քեզ կդիմավորի:
-ի՞նչ...ու՞մ զանգեցիր:Պապ ես ընկե....😲
-չի քննարկվում:😡
Ստիպված լռեցի:Մաս 2
Ես Լիլիթն եմ:Ծնվել եմ Հայաստանում,բայց որոշ ֆինանսական խնդիրների պատճառով երբ դեռ 18 տարեկան էի տեղափոխվեցինք Ռուսաստան :Արդեն 2տարի է էստեղ ենք:Հիմա ոչ մի ֆինանսական խնդիր չկա:Խնդիրը իմն է, ես ուզում եմ հետ վերադառնալ Հայաստան,որովհետև գալով էստեղ երկրից հեռու,ես հեռացա իմ ընկերներից,իմ համալսարանից ,իմ իսկական կյանքից:Իսկ էստեղ ես ոչ մեկի չունեմ, այնպիսի ընկերների ում ես կընդունեմ,որպես մոտ ու հարազատ մարդու:Բացի այդ ,այստեղ չհարմարվելու ես իմ պատճառնռրն ունեմ:
Քույր ու եղբայր էլ չունեմ,հսրազատներիս շրջանում էլ էստեղ ինձ հասակակից բարեկամներ չունեմ:Մի խոսքով ձանձրալի ռուս ընկերներ ու մենք 3ով,ես մամաս ու պապաս:
Մայրիկիս առաջարկեցի միասին գնալ,պատճառաբանեց թե,պապային մենակ չի կսրող թողնի,իսկ ես շատ եմ ուզում գնամ Հայաստան ,ամեն գնով ու գնալու եմ:Երբ հորս հռտ խոսեցի նրան ասեցի,որ ընկերուհուս Նունեի հետ ու իր ընտանիքի հետ եմ մնալու:Ես ու Նունեն նույն համալսարանում էինք սովորելու,բայց տարբեր կըրսերում:Բայց հայրս զանգահարեց ընկերոջն ու ասեց,որ էնտեղ իր ընկռրոջ տանը մնամ `պատճառաբանելով թե ընկերուհուս նեղություն կտամ,լավ կլինի ընկերոջ տանը լինեմ,մի խոսքով այդպես հայրս ապահով կզգար իրեն:😡
Մի պահ որեշեցի չգնալ:
Բայց տարօրինակ կլիներ,այդքան ուզում էի ու հիմա չե՞մ ուզում:Մի խոսքով ստիպված գնացի:Մաս 3
"""Արթուր"""
-Տղա ջան, էտ ինչա՞ քո վիճակը:😡
-լավ էլի պապ,ինչա՞ որ:😤
-հեչ,տղես,հեչ:Ուղղակի մտածում եմ,երբ ես դու նորմալ մարդ դառնալու:
-դու մի խառնվի պապ:Ամեն ինչ լավ կլինի:👍
-տեսնենք,...հա հիշեցի,մեր Կառլենի աղջիկը Լիլիթիկնա գալու հյուր,ձեզ ցույց չտաք ուրիշի մոտ, գոնե չհիասթափվի ստեղից, ավելի շուտ մեզնից:😡
-գալիս ա թող գա, այ քեզի բան, ես ի՞նչ անեմ:😡
-ուզում եմ ասեմ,որ նորմալ հանգիստ ընտանիքի տպավորություն թողեք մոտը,էտքան բան:
-հա հա, տենց էլ կա մեր ընտանիքը:
-չէի ասի:😡
......
Ես Արթուրն եմ, 28 տարեկան ,տան միակ տղան:Ամուսնացած եմ արդեն մի տարի,առաջ շատ լավ էր ամեն ինչ Արմինեի հետ,հիմա մի տեսակ վեճերը շատացել են:Ես վեճերի համար մեղադրում եմ իրան ,ինքը`ինձ: Երեխա չունեմ դեռ,բայց շատ եմ ուզում ունենամ,կարողա երեխուց հետո մեր վեճերը քչանան ու մենք դառնանք նորմալ ընտանիք:
Շատ եմ տղեքի հետ ման գալիս էս կողմ էն կողմ,հորս մոտ եմ աշխատում,վատ չենք ապրում: Խմիչքի ու ակումբների հետ սեր ունեմ,կարելիա ասել ամուսնանալուց հետո էսա վիճակս «գործի-ակումբ-խմած-ուշ գիշերով տուն»:
Կինս էլ Արմինեն ինձ սրա մեջա մեղադրում ,բայց դե ես էտ եմ ոնց կամ:Մաս 4
""""Լիլիթ""""
Այդ օրը եկավ ու ես նստեցի արդեն ինքնաթիռ:Ինքնաթիռն նստելն ու անցյալս հիշելը մեկ եղավ:😢
Հիշում է💬💬💬 2 տարի առաջ -Իիի, այ պուճուր,էս դու ստեղ ե՞ս:
-հա, ստեղ եմ:
-բա ե՞րբ ես չափահասիկ դառնալու,մեծանաս դե էլի:😂
-իիի՜՜,Արթու՞ր, ես մեծ աղջիկ եմ :
-հա ո՞ր ,դե ապացուցի:Լրիվ երեխա ես ախր:😂
-ո՞նց,😨
-չգիտեմ,պուճուր ջան մի ձև ապացուցի:
Չդիմացա,մոտ գնացի Արթուրին ու համբուրեցի,ինքը անակնկալի եկավ:Մի քանի վայրկյան տևեց մեր համբույրը ու ինքը հետ հրեց ինձ:
-Բա՞լ, էս ի՞նչ ես անում:Ինչի՞ համար:
Ուսերս թափ տվեցի ու ասեցի:
-Արթուր,ե՞րբ ես ընդունելու,որ ես մեծ աղջիկ եմ ու որ ես էլ կարամ սիրահարվեմ :Ու քեզ :❤️
-😂😂😂, չէ չեղավ,նախ բալ դու պուճուր ես, 😄համ էլ մենք ընտանիքներով մոտ ենք,քեզ էլ քրոջ պես եմ ընդունում:...Ու հաշվենք թե ես մոռացա էս ամեն ինչը:Լա՞վ:
-չէ Արթուր, չէ,😢ես փոքր չեմ ու ոչ էլ քեզ ախպեր եմ ընդունում:Դու ինձ ե՞րբ ես տեսնելու որպես մեծ աղջկա:😢😡
-դու իմ համար փոքր ես Լիլիթիկ:
-😢😢😢😢 ես տուն եմ գնում :Դուռը բացի ես իջնում եմ,իզուր էլ ամեն ինչ ասեցի քեզ:😢
-Նստի տեղդ հա, 😡արդեն շատ խոսացիր,կմոռանաս համ եղածը ,համ էլ ինձ:Տենց ճիշտա:
Ձայնն չհանեցի,երբ ուզում էի դուրս գայի առաջ եկավ արցունքներս մաքրեց,գլուխը մոտեցրեց ու մի թույլ համբույր տվեց ճակատիս:Փշաքաղվեցի:❤️
-հերիքա լացես, վաղը ես էլ դու էլ մեր տարիքի երկրորդ կեսերին կգտնենք:Չեմ ուզում,որ
բալես սենց տխրի:
....այսօր այսքանը,Պատմն իմը չէ
