Μπορεί η μελωδία του να θυμίζει λίγο «Carnavalito», δεν παύει όμως να είναι από τα ωραιότερα τραγούδια τού Μάνου Χατζιδάκι. Στην καλοκαιρινή «Οδό ονείρων» τού 1962 στο θέατρο Μετροπόλιταν, ο Γιώργος Μαρίνος άρχιζε να το τραγουδάει περνώντας από δίπλα μας καθώς ερχόταν από τα παρασκήνια. Τον πλαισίωναν ο Γιώργος Εμιρζάς και τα άλλα παιδιά τής γειτονιάς και στο ρόλο τής κυράς τον άκουγε από το μπαλκόνι της, η μαγική Χρυσούλα Ζώκα. Το φθινόπωρο τού 1976, το ίδιο αυτό τραγούδι ο Γιώργος Μαρίνος το ξανατραγούδησε όπως τού το ζήτησα, μαζί με την Μαρινέλλα και τους αδελφούς Τζαβάρα στη Μουσική βραδιά που είχαμε αφιερώσει τότε στην Μαρινέλλα. Στη δική του Μουσική βραδιά λίγους μήνες νωρίτερα, Μάρτιο τού 1976, ο Γιώργος καθισμένος στα σκαλιά τής «Μέδουσας» με την Δήμητρα Γαλάνη, είχε μοιραστεί μαζί της αυτή τη μεγάλη προσωπική του επιτυχία, που σφράγισε το ξεκίνημα τής εκθαμβωτικής καριέρας του. Στην οργάνωση τής παραγωγής η Κατερίνα Κατωτάκη, στην τηλεσκηνοθεσία μία ακόμη αγαπημένη, η Μίκα Ζαχαροπούλου.
