Jedyne wydarzenie z długich lat dorastania Jezusa pokazuje nam bolesne poszukiwanie Syna przez jego Rodziców po Święcie Paschy. Nikt nie zgrzeszył, a jednak nawet im przydarzyło się poważne nieporozumienie, w którym musieli wrócić do siebie i budować dalej w jedności.
👉Jeśli możesz, wesprzyj kanał i dzieła ewangelizacji w internecie:
Prowincja Wielkopolsko-Mazowiecka Towarzystwa Jezusowego (Księża Jezuici) 14 1600 1462 1849 9594 6000 0026
👉Facebook: facebook.com/kropiszblog
👉Instagram: instagram.com/piotrkropisz
Łk 2, 41-52
Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jeruzalem na Święto Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został młody Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest wśród pątników, uszli dzień drogi i szukali Go między krewnymi i znajomymi. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jeruzalem, szukając Go.
Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami.
Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: «Synu, czemu nam to uczyniłeś? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie». Lecz on im odpowiedział: «Czemu Mnie szukaliście? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?» Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział.
Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te sprawy w swym sercu. Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi.
