Η Πίτσα Παπαδοπούλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη με καταγωγή από τον Πόντο της Μικράς Ασίας με τους γονείς της να έρχονται πρόσφυγες στην Ελλάδα το 1922. Η οικογένεια έφυγε από τη Θεσσαλονίκη το 1961 και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, καθώς ο μεγαλύτερος της αδερφός της (και πατέρας της επίσης τραγουδίστριας Λένας Παπαδοπούλου) ήθελε να δοκιμάσει την τύχη του στο τραγούδι. Στην Αθήνα ο αδερφός της Πίτσας γνώρισε τον μαέστρο Στέλιο Χρυσίνη, ο οποίος συνεργαζόταν με τον Στράτο Παγιουμτζή, όπου και αυτός με την σειρά του τον σύστησε στον Ζαμπέτα. Την δεκαετία του 1970 άρχισε να συνεργάζεται στα νυχτερινά κέντρα με μεγάλα ονόματα της εποχής όπως ο Τόλης Βοσκόπουλος, η Βίκυ Μοσχολιού, η Πόλυ Πάνου, η Τζένη Βάνου και η Ρίτα Σακελλαρίου. Η πρώτη της δισκογραφική επιτυχία ήρθε το 1980 με το Album «Τι αγάπη Θεέ μου» και πούλησε περισσότερα από 60.000 αντίτυπα, ενώ η γνωριμία και συνεργασία της με τον σύνθετη Τάκη Μουσαφίρη στις αρχές τις δεκαετίας του 1980 αποτέλεσε σημαντικό βήμα για την καθιέρωση της στην μουσική βιομηχανία, κάνοντας μεταξύ άλλων και την μεγάλη επιτυχία «Θα Τα Βροντήξω» (1983). Το 1987 συνεργάστηκε με τον Αντώνη Βαρδή στον δίσκο «Άνευ Όρων» ο οποίος περιείχε τη μεγάλη επιτυχία «Μη Μιλάς» σε στίχους Γιάννη Πάριου. Στις μεγάλες επιτυχίες της συγκαταλέγονται τα τραγούδια: «Θυσιάστηκα» (1984) σε στίχους Χάρη Ροδίτη και μουσική Αντώνη Ρεπάνη, «Γκρέμιστα» (1986) σε στίχους Λάκη Τσώλη και μουσική Κώστα Σούκα και «Θα κάνω ό,τι μου αρέσει» (1990) σε στίχους Ανδρέα Σπυρόπουλου και μουσική Παναγιώτη Στεργίου.

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Άλμπουμ: ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ 1988

Παράνομη αγάπη, σκοτεινή
στης νύχτας τα ερείπια κρυμμένη.
Δικαίωμα δεν έχεις, μα ούτε και φωνή
και είσαι πάντα έρημη και περιφρονημένη.

Κανένας δεν μπορεί, δεν μπορεί να καταλάβει
τι είναι ν’ αγαπάς μες στο σκοτάδι,
να ζεις στο περιθώριο ριγμένη,
στη φυλακή σου καταδικασμένη.

Κανείς καλή κουβέντα δε θα πει
που αγάπησες και αγαπάς ακόμα.
Θα πούνε την αγάπη, την αγάπη σου, ντροπή
και θα τηνε λερώσουνε πετώντας την στο χώμα.

Κανένας δεν μπορεί, δεν μπορεί να καταλάβει
τι είναι ν’ αγαπάς μες στο σκοτάδι,
να ζεις στο περιθώριο ριγμένη,
στη φυλακή σου καταδικασμένη...
______________________________________________

свернуть