اَبَر خوشه ها - ناحیه هایی از فضا که توسط کهکشان ها به طور متراکمی پر شده است - بزرگ ترین ساختارهای جهان هستند. اما دانشمندان در کوششند تا بیابند دقیقا کجا یک اَبَرخوشه آغاز و دیگری تمام می شود. تیمی از دانشمندان به سرپرستی برنت تالی در دانشگاه هاوایی،‌ روش جدید ابداع کرده اند که بر اساس آن می توانند نقشه ای از جریان حرکت کهکشان ها در فضا تهیه کنند. با باز-ترسیم حد و مرزهای این نقشه ی کیهانی، آن ها توانستند اَبَرخوشه ی خانه ی ما را دوباره تعریف کنند. آن ها این اَبَرخوشه را لانیاکیا نام گذاری کردند، که در زبان هاوایی به معنای جهان بیکران است.
------------------------------------------------------------------
جایی در جهان، سیاره ای کوچک و آبی قرار دارد، سومین سیاره ی سنگی ِستاره ای به نام خورشید،‌ تنها یکی از میلیاردها ستارگان یک کهکشان مارپیچی به نام راه شیری.
اما کهکشان راه شیری کجای عالم قرار دارد؟
تیمی از دانشمندان داده های بیشتر از 8000 کهکشان پیرامون ما را جمع آوری کردند.
آنها نقشه ای از مکان و حرکت هر کهکشان در فضا تهیه کردند و برای نخستین بار نشان دادند که راه شیری، بخشی از یک سیستم بسیار بزرگ تری از کهکشان هاست.
یک اَبَر خوشه، که آنها "لانیاکیا" نام گذاری کرده اند.
راه شیری در دورترین نقطه ی این ساختار در حاشیه قرار گرفته است.
کل جهان متشکل از شبکه ی پیچیده ای از کهکشان هاست، یک شبکه ی کیهانی !
بعضی از فضاها تقریبا خالی هستند، خالی- جاهای تاریک !
مابقی توسط انبوهی از کهکشان ها پر شده است، در مکان هایی که به عنوان اَبَرخوشه ها شناخته می شوند.
اَبَر خوشه ها بزرگ ترین ساختارهای یافت شده در جهان هستند.
اما دانشمندان در تلاشند تا بیابند کجا یکی تمام و دیگری آغاز می شود.
به منظور نقشه بردای ابر خوشه ی خانه ما، تیمی به سرپرستی برنت تالی در دانشگاه هاوایی،‌ حرکت کهکشان های اطراف ما را با جزییات بی نظیری مطالعه کرده اند.
هر چند کل جهان به سرعت در حال انبساط است، نیروی جاذبه ی گرانش هم در تضاد با این انبساط شتابدار عمل می کند.
با صرفنظر کردن از انبساط کیهانی، تیم تحقیقاتی دریافت چه کهکشان هایی به سمت ما کشیده می شوند و چه کهکشان هایی از ما دور می شوند.
این چنین، آنها توانستند نقشه ی جریان های کیهانی را تهیه کنند، مسیرهایی که کهشان ها بر روی آن ها در اثر نیروی گرانش به آهستگی جا به جا می شوند.
با استفاده از این حرکت، آن ها روش جدیدی برای نقشه برداری توزیع ماده در جهان ارایه کردند.
با کاوش در ابر خوشه خانه مان، می توان دیبد که اکثر کهکشان ها به سمت مرکزی متراکم کشیده می شوند.
این ناحیه با نام "رباینده ی بزرگ" شناخته می شود.
کهکشان ما از جمله آنهایی است که در حال حرکت به سمت این ناحیه از فضاست،‌ که بر منطقه ی ما در جهان غالب است.
بین رباینده ی بزرگ و ما (کهشان راه شیری) ناحیه ای نسبتا خالی وجود دارد، یک خالی-جا !
و کنار ما سنبله قرار گرفته است، خوشه ای بزرگ و متراکم، که درخشان ترین کهکشان آن (M87) برای قرن ها از زمین رصد شده است.
تا کنون منجمین ما را (راه شیری و کهکشان های پیرامون آن)، با سنبله و تقریبا صد خوشه ی دیگر در اَبَرخوشه ای دسته بندی کرده اند،‌ که یکصد سال نوری امتداد دارد.
اما با استفاده از این تکنیک جدید،‌ می توان مشاهده کرد که این تنها نمونه ای از یک خروار است.
این خوشه ی خوشه ها، تنها ضمیمه ای از یک اَبَرخوشه ی بزرگتر است،‌ که بیشتر از صد برابر بزرگ تر و سنگین تر است.
اما تیم چگونه توانست مرز این نقشه ی کیهانی را بازترسیم کند؟
آن ها مرز را جایی تعریف کردند که جریان های کهکشان ها واگرا می شود، مانند آب که در یک حوزه ی آبریز تقسیم می شود.
این جایی است که ساختارهای همسایه از هم گسیخته می شوند.
این نخستین تعریف شفاف یک اَبَر خوشه است.
لانیاکیا در زبان مردم هاوایی به معنای عالم بیکران است، نامی مناسب برای اجتماع عظیمی از کهکشان ها که ما جزیی از آن هستیم.
حال می دانیم که در لبه ی اَبَرخوشه ای به نام لانیاکیا، در کهکشانی به نام راه شیری،‌ به دور ستاره ای به نام خورشید، سیاره ای کوچک و آبی قرار دارد ... [زمین] خانه ی ما !

لینک به صفحه ی اصلی: [ Ссылка ]

Read the research paper: [ Ссылка ]
Read Nature's news story: [ Ссылка ]

свернуть