Ανθολογία Εκκλησιαστικών Ύμνων από την Ακολουθία του Μεγάλου Εσπερινού της Εορτής της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, οι οποίοι ψάλλονται στους Ιερούς Ναούς της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής, Ορθοδόξου Εκκλησίας μας το εσπέρας της 14ης Αυγούστου, παραμονής της Μεγάλης Θεομητορικής Εορτής.
Στο βίντεο αυτό έχω συμπεριλάβει Ύμνους, των οποίων το κείμενο παρατίθεται παρακάτω, που αποδίδει εξαίσια, κατά το μοναδικό και απαράμιλλο Πατριαρχικό Ύφος, η Βυζαντινή Χορωδία του Μουσικολογιωτάτου Πρωτοψάλτου κ. Παύλου Φορτωμά, μαθητού του μεγάλου Άρχοντος Πρωτοψάλτου της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας αοιδίμου Θρασυβούλου Στανίτσα.
Το κείμενο των συμπεριλαμβανομένων Ύμνων, μονοτονικά:
Ήχος α΄.
Κυριε εκέκραξα προς σε, εισάκουσόν μου, εισάκουσόν μου, Κυριε. Κυριε, εκέκραξα προς σε, εισάκουσόν μου πρόσχες τη φωνή της δεήσεώς μου, εν τω κεκραγέναι με προς σε εισάκουσόν μου, Κυριε.
Εσπέρια Στιχηρά Αυτόμελα. Ήχος α΄.
Στιχ. Εάν ανομίας παρατηρήσης, Κυριε, Κυριε τις υποστήσεται; ότι παρά σοι ο ιλασμός εστιν.
Ω του παραδόξου θαύματος! η πηγή της ζωής, εν μνημείω τίθεται, και κλίμαξ προς ουρανόν, ο τάφος γίνεται, Ευφραίνου Γεθσημανή, της Θεοτόκου το άγιον τέμενος, βοήσωμεν οι πιστοί, τον Γαβριήλ κεκτημένοι ταξίαρχον, Κεχαριτωμένη χαίρε, μετά σου ο Κύριος, ο παρέχων τω κόσμω δια σου το μέγα έλεος.
Στιχ. Από φυλακής πρωΐας μέχρι νυκτός, από φυλακής πρωΐας ελπισάτω Ισραήλ επί τον Κύριον.
Βαβαί των σων μυστηρίων αγνή! του Υψίστου θρόνος, ανεδείχθης Δεσποινα, και γήθεν προς ουρανόν, μετέστης σήμερον. Η δόξα σου ευπρεπής, θεοφεγγέσιν εκλάμπουσα χάριτι, Παρθένοι συν τη Μητρί του Βασιλέως προς ύψος επάρθητε. Κεχαριτωμένη χαίρε, μετά σου ο Κυριος, ο παρέχων τω κόσμω, δια σου το μέγα έλεος.
Στιχ. Αινείτε τον Κυριον πάντα τα έθνη, επαινέσατε αυτόν, πάντες οι λαοί.
Την σην δοξάζουσι Κοίμησιν, Εξουσίαι θρόνοι, Αρχαί Κυριότητες, Δυνάμεις και Χερουβίμ, και τα φρικτά Σεραφίμ. Αγάλλονται γηγενείς επί τη θεία σου δόξη κοσμούμενοι. Προσπίπτουσι βασιλείς, συν Αρχαγγέλοις Αγγέλοις και μέλπουσι· Κεχαριτωμένη χαίρε, μετά σου ο Κυριος, ο παρέχων τω κόσμω, δια σου το μέγα έλεος.
Δοξα. Και νυν. Δοξαστικόν Εσπερίων. Οκτάηχον.
(Ήχος α΄) Θεαρχίω νεύματι, πάντοθεν οι θεοφόροι Απόστολοι, υπό νεφών μεταρσίως αιρόμενοι. (Ήχος πλ. α΄) Καταλαβόντες το πανάχραντον, και ζωαρχικόν σου σκήνος, εξόχως ησπάζοντο. (Ήχος β΄) Αι δε υπέρτατοι των ουρανών Δυνάμεις, συν τω οικείω Δεσπότη παραγενόμεναι. (Ήχος πλ. β΄) Το θεοδόχον και ακραιφνέστατον σώμα προπέμπουσι, τω δέει κρατούμεναι, υπερκοσμίως δε προώχοντο, και αοράτως εβόων, ταις ανωτέραις ταξιαρχίαις· ιδού η παντάνασσα θεόπαις παραγέγονεν. (Ήχος γ΄) Άρατε πύλας, και ταύτην υπερκοσμίως υποδέξασθε, την του αενάου φωτός Μητέρα. (Ήχος βαρύς) Δια ταύτης γαρ η παγγενής των βροτών σωτηρία γέγονεν, η ατενίζειν ουκ ισχύομεν, και ταύτη άξιον γέρας απονέμειν αδύνατον. (Ήχος δ΄) Ταύτης γαρ το υπερβάλλον, υπερέχει πάσαν έννοιαν. (Ήχος πλ. δ΄) Διο άχραντε Θεοτόκε, αεί συν ζωηφόρω Βασιλεί, και τόκω ζώσα, πρέσβευε διηνεκώς, περιφρουρήσαι και σώσαι, από πάσης προσβολής εναντίας την νεολαίαν σου· την γαρ σην προστασίαν κεκτήμεθα. (Ήχος α΄) Εις τους αιώνας, αγλαοφανώς μακαρίζοντες.
Εσπέρια Απόστιχα Ιδιόμελα. Ήχος δ΄.
Δεύτε ανυμνήσωμεν λαοί, την Παναγίαν Παρθένον αγνήν, εξ ης αρρήτως προήλθε, σαρκωθείς ο Λογος του Πατρός, κράζοντες και λέγοντες· Ευλογημένη συ εν γυναιξί, Μακαρία η γαστήρ, η χωρήσασα Χριστόν. Αυτού ταις αγίαις χερσι, την ψυχήν παραθεμένη, πρέσβευε άχραντε, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Στιχ. Ανάστηθι Κυριε εις την ανάπαυσίν σου, συ και η κιβωτός του αγιάσματός σου.
Την πάνσεπτόν σου Κοίμησιν, Παναγία Παρθένε αγνή, των Αγγέλων τα πλήθη εν ουρανώ, και ανθρώπων το γένος επί της γης μακαρίζομεν, ότι Μητηρ γέγονας του ποιητού των απάντων Χριστού του Θεού. Αυτόν ικετεύουσα, υπέρ ημών μη παύση δεόμεθα, των εις σε μετά Θεόν, τας ελπίδας θεμένων, Θεοτόκε πανύμνητε, και απειρόγαμε.
Απολυτίκιον της Εορτής. Ήχος α΄.
Εν τη Γεννήσει την παρθενίαν εφύλαξας, εν τη Κοιμήσει τον κόσμον ου κατέλιπες Θεοτόκε. Μετέστης προς την ζωήν, μήτηρ υπάρχουσα της ζωής, και ταις πρεσβείαις ταις σαις λυτρουμένη, εκ θανάτου τας ψυχάς ημών.
