[ Ссылка ]

ماه کامل رمضان
***

ماه که کامل میشود آدم هوایی میشود. گاهی بعد از چرخش دور دنیا برمیگردی به یک جاهایی که قبلا هم بوده ای!
دعاهای اسلامی. حس های ماه رمضان. بیدار شدن صبحگاهی.
برای ما آدمهایی که مذهب ممزوج به سیاست را دیده ایم جدا کردن آن بسیار سخت است.
برای ما که معنویت ممزوج به مذهب را دید ایم جدا کردن آن بسیار سخت است.


اما هسته‌ی معنویت خیلی ساده است. آنقدر ساده که ذهن درکش نمیکند. با ذهن خیلی سخت پیش میآید که برسی.
منطق ابزار خوبی است برای کار های خودش. منطق ابزار خوبی برای کشف معنویت نیست.
منطق مخلوق یک خالقی است. اما آن خالق منطق را طوری خلق نکرده که بتواند خالقش را پیدا کند.

اینجاست که مفاهیمی مثل devotion یا عشق پیدامیشوند.
مفاهیمی که با ذهن منطقی قابل توضیح و درک نیست.
یا مفاهیمی مثل توحید یا یوگا.
یا یگانگی جهانی.
مفهومی مثل زندگی ومرگ.

اینجاست که باید ذهن را کنار گذاشت. باید منطق را تعطیل کرد. هیچ گلی با منطق نمی روید. هیچ درختی با منطق دنبال خورشید نمی گردد. هیچ آدمی بامنطق به شادی و سرور درونی نمیرسد.

اگر بتوانی از ورای تمام انحرافات و تمام کج روی ها و کج فهمی های ذهن هسته را ببینی آن وقت همه چیز برایت ساده میشود.
خیلی ساده. آنقدر ساده که باور نمیکنی.
خدا برایت میشود یک لبخند.
میشود یک نفس.
میشود یک قطره اشکی.
یا میشود یک آهی که میکشی.
به همین سادگی.

یا میشود دعاهای ماه رمضان.
دعاهایی که بیشتر شبیه صحبت های کودکی با بزرگتر خودش است.
صحبت های کودکانه وعمیق.
صحبت هایی که گاهی شاید احساسی در تو بر بی انگیزد.
همان حسی که تو را به خدا نزدیک میکند.

البته نه خدای ذهن. بلکه خدایی که در حال تپیدن است.
خدایی که در تمام سلولهایت در حال وزیدن است.
در تمام نفس هایت.
در تمام حس هایت.
در تمام این کلمات.
در تمام دیدن هایت.
در تمام شنیدن هایت.
در تمام دردها و لذت ها.
در تمام چشیدن ها.
در تمام بوییدن ها.

اکهارت میگفت تقاطع ذهن و بدن میشود حواس ما.
این کلمات خیلی ضعیف هستند برای توضیح خدا.
کلمه ی خدا قادر نیست درست معنی را برساند.
هیچ کلمه ای قادر نیست.
هر کلمه ای به مفهومی اشاره میکند.
مفاهیم هم در جایی تولید میشوند و درک میشوند.
تمام مفاهیم را یک درک کننده ی اصلی میسازد و خودش هم درک میکند.

همانی که میتوان گفت نانوشتنی است.
و من هم اینجا آب در هاون میکوبم.
چون میخواهم نانوشتنی را بنویسم.

این دعا ها هم موسیقی خوبی دارد و هم مفاهیمی دارد از زبان عربی.
که یکی از زبانهای کهن است.
برای من که در ایران بزرگ شدم شاید کمی هم حس نوستالژیک داشته باشد.

به هر حال لذت بخش است.
هم نوایش و هم مفاهیمش.

هم صحبت کردن با شما.
هم صحبت کردن با خدا.
هم صبحت کردن با کسی که به اندازه ی تمام گوش ها شنواست.
به اندازه ی تمام چشم ها بیناست.
به اندازه ی تمام موجودات زنده زنده است.


برای خواندن بیشتر از نانوشتنی به لینک زیر بروید
[ Ссылка ]

свернуть