Isfahan has always been the first destination of Iranian and foreign tourists. Thirty-three bridges are also among the sights of Isfahan that it is not possible to go to Isfahan and not visit it. Thirty-three Bridges is not just a masterpiece of Iranian architecture, it is a place where the people of Isfahan spend their time and make memories. This bridge is the place that has created nightlife for Isfahan and its people. So it can be said that this is the beating heart of the city. Bright nights by the Zayandeh River, even now that the river is no longer water, are still alive.
Isfahan has eleven bridges, all of which are important. But thirty-three bridges always shine between them all.
This bridge was built in the Safavid period by the order of Shah Abbas. Shah Abbas Safavid changed the capital of his government from Qazvin to Isfahan in order to ensure the strength and centrality of his government near Zayandehrood. The construction of this bridge was completed in 1011 AH. Of course, there is another narration that the bridge was built in 1005 AH.
The architect of the 33 bridges was Ustad Hossein Bana Esfahani, whose son had built masterpieces such as the Sheikh Lotfollah Mosque.



لطالما كانت أصفهان الوجهة الأولى للسياح الإيرانيين والأجانب. ثلاثة وثلاثون جسرا من المعالم السياحية في أصفهان أنه لا يمكن الذهاب إلى أصفهان وعدم زيارتها. ثلاثة وثلاثون جسراً ليست مجرد تحفة فنية في العمارة الإيرانية ، بل هي مكان يقضي فيه سكان أصفهان أوقاتهم ويصنعون الذكريات. هذا الجسر هو المكان الذي أوجد الحياة الليلية لأصفهان وشعبها. لذلك يمكن القول أن هذا هو القلب النابض للمدينة. الليالي المشرقة على ضفاف نهر زياندة ، حتى الآن لم يعد النهر مياها ، ما زالت حية.
يوجد في أصفهان أحد عشر جسراً ، جميعها مهمة. لكن ثلاثة وثلاثين جسراً يلمع دائماً بينهم جميعاً.
تم بناء هذا الجسر في العصر الصفوي بأمر من الشاه عباس. غير الشاه عباس الصفوي عاصمة حكومته من قزوين إلى أصفهان من أجل ضمان قوة ومركزية حكومته بالقرب من Zayandehrood. تم الانتهاء من بناء هذا الجسر عام 1011 هـ. طبعا هناك رواية أخرى أن الجسر بني سنة 1005 هـ.
مهندس الجسور الثلاثة والثلاثين هو الأستاذ حسين بنا أصفهاني ، الذي بنى ابنه روائع مثل مسجد الشيخ لطف الله.



اصفهان همیشه مقصد اول گردشگران ایرانی و خارجی بوده و هست. سی و سه پل هم از آن جاهای دیدنی اصفهان است که امکان ندارد تا اصفهان بروید و به آن سر نزنید. سی و سه پل فقط یک شاهکار معماری ایرانی نیست، جایی‌ست که مردم اصفهان، روزگارشان را کنارش می‌گذرانند و خاطره می‌سازند. این پل همان‌جایی است که برای اصفهان و مردمش زندگی شبانه ساخته. پس می‌توان گفت اینجا قلب تپنده‌ شهر است. شب‌های روشن کنار زاینده رود، حتی حالا که رود دیگر آب ندارد، هنوز هم زنده است.
اصفهان یازده پل دارد که همه‌شان مهم هستند. اما سی و سه پل، همیشه بین همه‌شان می‌درخشد.
این پل در دوره صفوی و به دستور شاه عباس ساخته شد. شاه عباس صفوی پایتخت حکومت خود را از قزوین به اصفهان تغییر داد تا بتواند در جوار زاینده‌رود استحکام و مرکزیت حکومت خود را تضمین کند. ساخت این پل در سال ۱۰۱۱ هجری قمری به پایان رسید. البته روایت دیگری هم وجود دارد که ساخت پل در سال ۱۰۰۵ هجری ساخته شده است.
معمار سی و سه پل استاد حسین بنا اصفهانی بود که پسرش شاهکارهایی مثل مسجد شیخ لطف الله ساخته بود.



#isfahan

свернуть