Η γέφυρα αυτή, που λειτουργούσε ως υδραγωγείο, κτίστηκε κατά τη Β' Ενετοκρατία (1687-1715), σε μια περίοδο με έντονη οικοδομική δραστηριότητα στην Πελοπόννησο. Βρίσκεται κοντά στο χωριό Ασσος, περίπου 12 χλμ. από την πόλη της Κορίνθου. Γεφυρώνει το χείμαρρο Ράχιανι ή Λογγοπόταμο, ο οποίος διασχίζει την κοιλάδα των Κλεωνών και εκβάλλει στον Κορινθιακό Κόλπο.
Πρόκειται για μια λίθινη πολύτοξη γέφυρα υδραγωγείου, μεγάλων διαστάσεων, που αναπτύσσεται σε δύο διαζώματα. Η κατασκευή της χαρακτηρίζεται καλή. Εχει ύψος περίπου 8,50 μέτρα, μήκος 27 μέτρα και πλάτος υδραύλακα 2 μέτρα. Στο πρώτο διάζωμα η υδατογέφυρα αποτελείται από ένα μεγάλων διαστάσεων τόξο που βαίνει σε δύο ακρόβαθρα, τα οποία τοποθετούνται σε απόσταση από την όχθη και μέσα στην κοίτη του χειμάρρου.
Τόσο η εξωτερική παρειά της λιθοδομής των ακροβάθρων όσο και οι θολίτες του κεντρικού τόξου είναι κατασκευασμένα από καλά λαξευμένους πώρινους δομόλιθους. Το ενδιαφέρον είναι ότι σώζονται στα ακρόβαθρα οι οπές στήριξης των ξύλινων ικριωμάτων που χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή της.
Το δεύτερο διάζωμα αποτελείται από μια τοξωτή πεσσοστοιχία και από ένα τόξο στα δυτικά. Αρχικά υπήρχαν δύο τόξα που πλαισίωναν την πεσσοστοιχία. Το σωζόμενο στα δυτικά τόξο ανήκει σε μια δεύτερη οικοδομική φάση, ενώ το ανατολικό έχει πρόσφατα καταστραφεί ύστερα από ανθρώπινη παρέμβαση και στη θέση του έχει κατασκευαστεί σήμερα υδραύλακας από οπλισμένο σκυρόδεμα, που στηρίζεται στη γέφυρα.
