[ Ссылка ]
[ Ссылка ]
[ Ссылка ]
Ο Θέμης Ανδρεάδης σ´ ένα σκωπτικό τραγούδι
του Βασίλη Νικολαίδη
Τι να τους κάνω τους λυρικούς, που όταν θα με θάψουν
θα τρέξουν στα δισκάδικα για να με αγοράσουν
να `σαι καλά τον Αύγουστο που `ναι παχιές οι μύγες
αν και υπάρχει, λεν μερικοί, μετά θάνατον ζωή.
Μα τι να κάνω, που θε να `ρθούν να με ξεπροβοδίσουν,
ρεζίλι να με κάνουνε, να με χειροκροτήσουν
κάτω απ’ τις βρούβες δε χωράν πολλές φιλοδοξίες
αν και υπάρχει, λεν μερικοί, μετά θάνατον ζωή.
Δώστου τ’ αφιερώματα και οι επανεκδόσεις,
δεν δίνει πίσω ο θάνατος ό,τι και να του δώσεις
κι έχει τα δικαιώματα κάτω απ’ τα κυπαρίσσια
αν και υπάρχει, λεν μερικοί, μετά θάνατον ζωή.
Τι να τα κάνω τώρα πια, που έγινα οστά,
τους δίσκους, τα τραγούδια μου ως και τα ποσοστά θα σας χαρίσω
κι ό,τι έμεινε απο μένανε είν’ τόσο ευγενικό τη χάρη να σας κάνω,
στη γη να κατεβώ να τραγουδήσω.
