Πριν ν' ακουστεί το τραγούδι "Γύρισες πάλι...!", ο δάσκαλος μιλάει στους μαθητές,για τον μεγάλο έρωτα ανάμεσα στην ποιήτρια Μυρτιώτισσα και το Μαβίλη. Ανάμεσα στ' άλλα, τους λέει ότι οι δυο τους αλληλογραφούσαν, επί σειρά ετών.
Εδώ,στο σημείο αυτό, στο αριστερό τμήμα της σκηνής, όπου υπενθυμίζω ότι από ολιγομελή θίασο θα δραματοποιούνται αυτά που ο δάσκαλος διηγείται στους μαθητές του, ο Μαβίλης παίρνει (στην Κέρκυρα όπου ζούσε), μια επιστολή της Μυρτιώτισσας...
Αφού, λοιπόν, τη διαβάσει, λέει-μονολογεί τα λόγια του τραγουδιού "Γύρισες πάλι...!", ωσάν εκείνη την ώρα να 'χει μπροστά του την αγαπημένη του,την ποιητρια Μυρτιώτισσα,και να της μιλάει...Στη συνέχεια, το τραγουδάει με τους μουσικούς...
Γύρισες πάλι
Το κουρασμένο είδωλό σου ξεπροβάλλει,
βαθιά στις στάχτες απ' της μνήμης τη φωτιά.
Γύρισες πάλι...
Πού να ζητήσω,
ακόμα μια ζωή, ξανά να σ' αγαπήσω,
να σ' αγαπήσω απ' την αρχή πιο δυνατά...
Γύρισες πάλι....
Γύρισες πάλι...
Nιώθω στα σπλάχνα μου μια φούντωση μεγάλη...
Τσιγάρο σέρτικο δεν είναι και κρασί...
Γύρισες πάλι....
Αγαπημένη,
τι να 'ναι αυτό που με μεθάει και με τρελαίνει
με τη δική σου τη μορφή και τη φωνή..;
Γύρισες πάλι...
Γύρισες πάλι...
