Şiir;
Ayrılıklar uyandırmalı kör yüreğimi.Cehennem yangınlarından ölmeden çıktıysa bedenim;Artık benim olmalıyım, benim.Yeter yüreğimi bir çift gözün ateşine rehin verdiğim.Ateş artığı değildir karşılığımız.Pusatını dağ sisinden alan,Firarını mermisine emanet eden, bir namludur bu eşkıya sevda ki;Zulasında asılı durur kefenlediği ölümü.Ellerinin çeliğine su verilmiştir ta Adem`den beri.Bilir ve intihar cüretiyle yoklar yüreğinin tetiğini.Güneşin kızılca kıyametine çatar kuruyan umut dallarını.Yanacaksa cehennemden beter yanmalı!Kim anlar ki eşkıyanın sağlamlığını;Özleminin çiseyle yıkanmış şafak değerini, kim?Hani ellerine kuşlar İnerdi, kardan üşüyen kuşlar.Bahçen kuş sevinçleriyle inlerdi ay Şahrud.Eşkıya yüreğime çığ düştü, üşüyorum ha, aç ellerini?

свернуть