درست است که طالبان نفت و دلار، وال استریت، شرکت های غول آسای انگلیس و آمریکا و تولید کنندگان اسلحه که برندگان اصلی سقوط قذافی هستند، از همان آغاز انقلاب لیبی با آن کنار نیامدند.
درست است که ایالات متحده از برچیده شدن پایگاه هایش در لیبی و اینکه بخشی از ساحل مدیترانه در اختیارش نیست، ناراحت بود.
درست است که پایه اساسی و مهم تحولّات لیبی، اصل «دسترسی به منابع انرژی» و منابع فراوان نفت و گاز در آن کشور است و همین مسئله باعث شد تاتو به آنجا لشکرکشی کند.
درست است که آمریکا در دستیابی به منابع انرژی در لیبی که بزرگترین ذخیره نفتی قاره آفریقا را دارد، می‌خواست چین و هند و روسیه را قال بگذارد و سرمایه گذاری فراوان چین را در حوزه های نفت و گاز لیبی با منافع ملی استراتژیک خودش در تضاد می‌دید و از همین رو، می‌بایست قذافی کلک اش کنده و چین دستش کوتاه می‌شد.
درست است که ۴۹ کشورهای آفریقایی با «مرکز فرماندهی ارتش آمریکا در آفریقا» (آفریکام) که سال ۲۰۰۷ توسط جورج دبلیو بوش ایجاد شد، با واشنگتن موافقت کردند، اما ابوشفشوفه زیر بار نرفت بخشی از طرح و نقشه آمریکا برای سلطه برآفریقا باشد و همین، کار دستش داد.
درست است که تلاش قذافی برای ایجاد اتحادیه آفریقا با همکاری تمامی کشورهای آفریقایی، بیرون کشیدن سرمایه هایش از غرب، تبدیل ارزهایش به طلا و خارج کردن دلار بعنوان ارز معتبر، کاسه صبر غرب را که با بحران اقتصادی و مالی وکسری بودجه درگیر است، لبریز کرد و همه با هم با لشکرکشی به لیبی به فکر چاره افتادند،
درست است که با تصمیم از مابهتران در ۱ مارس ۲۰۱۱ (که عضویت لیبی در سازمان ملل لغو شد) تهدید یک جانبه غرب و ناتو برای حمله به لیبی بدون مجور آن سازمان در دستور کار قرار گرفت و در ۱۹ فوریه، غرب در ادامه اشغال افغانستنان و عراق، تجزیه سودان، اشغال سومالی،... و تصرف منابع طبیعی و کنترل گلو گاههای استراتژیک در آفریقا و آسیا، حملات مرگ بار خودرا به لیبی از طریق هوا و دریا آغاز کرد و شروع به نابودی تاسیسات زیربنایی لیبی کرد که تا کشته شدن قذافی ادامه داشت،
درست است که مدعیان صاحب اختیاری جهان (که چشمشان را بر کشتار در بحرین و فلسطین می‌بندند) با سوءاستفاده از مداخله به اصطلاح بشر دوستانه و اصل مسئولیت حمایت، «آر تو پی» R2P (responsibility to protect)، به لیبی ریختند و در سقوط قذافی نقش مهمی داشتند، اما پیش از آنکه «ارتش اسارت بخش ناتو» برای تصرف مستقیم چاههای نفت و احیای استعمار کهن خیز بردارد و با بیش از ۹۰۰۰ حمله هوائی، لیبی را اماج حملات به اصطلاح «انسان دوستانه» خود قرار دهد و از هیچ کارخانه و بیمارستان و مدرسه ای هم نگذرد، قذافی خودش فاتحه خودش را خوانده بود. او پیش از آنکه برود، رفته بود.
بگذریم که نحوه قتل قذافی، سربریدن صدها نفر در شهر سرت و کشتار و جنایات تکاندهنده در سایر شهرها نشان می‌دهد قذافی نمرده و حالا حالاها هم نمی‌میرد !
باغی که نکوست از بهارش پیداست. مصطفی عبدالجلیل، رئیس شورای ملی انتقالی لیبی از آمیختگی قانون اساسی با شریعت و از لغو ممنوعیت چندهمسری در لیبی خبر داد.
***
نص كلمة معمر القذافي يوم 22 فبراير 2011
در این ویدیو توجه شما را به سخنرانی مهم معمر قذافی در میدان سبز طرابلس که تاریخ آن ۳ روز بعد از تهاجم نیروهای ناتو به لیبی است جلب می‌کنم .
