Ödön Lechner (ur. 1845 w Peszcie, zm. 1914 w Budapeszcie) - architekt węgierski, twórca węgierskiego stylu narodowego. Urodził się w mieszczańskiej rodzinie bawarskiego pochodzenia jako dziecko Jánosa Lechnera i Terézy Schuhmayer.

Edukację rozpoczął w Pestańskiej Miejskiej Szkole Realnej, następnie w latach 1865 – 1866 uczęszczał do Królewskiej Szkoły Technicznej, tam kształcił się pod okiem mistrza, Antala Szkalnitzkyego. W 1866 r. udał się do Berlina, gdzie wspólnie z Alajosem Hauszmannem i Gyulą Pártosem przez trzy lata pobierał nauki na Berlińskiej Akademii Budownictwa. Tam jego mistrzem zgodził się zostać Karl Boettichert, którego wykłady o nowych materiałach, w szczególności te o roli konstrukcji żelaznych, wpłynęły znacząco na Lechnera. W 1868 r. wraz ze swoją świeżo poślubioną małżonką, Irmą Primayer rozpoczął roczną podróż po Włoszech.

Po kształcącej podróży po Italii wraz z kolegą ze studiów, Gyulą Pártosem otworzył spółkę architektoniczną. W tym czasie projektowane przez nich kamienice reprezentowały jeszcze niemiecki styl akademicki. W latach 1874-1878 pracował we Francji w pracowni Clementa Parent, gdzie brał udział w restaurowaniu wielu francuskich zabytków. W trakcie pobytu we Francji poważną rolę odegrała rodzinna tragedia. Po sześciu latach młodo zawartego małżeństwa, stracił żonę i dwójkę dzieci.

W 1879 r. po raz pierwszy odwiedził Anglię. Powróciwszy do domu wraz z Pártosem ponownie otworzył swoje biuro i stworzył serię wielkoformatowych dzieł (segedyński ratusz, 1882., budapesztańska kamienica byłego zakładu emerytalnego MÁV przy ulicy Andrassyego 25.,1883., segedyński dom Milkó). Wymienione budynki reprezentują styl historyzujący, ale pojawia się już ludowa ornamentyka, charakterystyczna dla późniejszych dzieł.

W 1889 r. Lechner ponownie udał się o Anglii. Tam razem z Vilmosem Zsolnaym w Kensington Museum (dziesiejsze Victoria and Albert Museum) studiował wschodnią ceramikę, w pierwszym rzędzie indyjskie elementy zdobnicze. Angielskie wpływy uwidoczniły się także w projektach Lechnera (pałacyk w Zsámboku zniszczony w czasie II. wojny światowej)

свернуть