تمرین توصیه شده برای طبقه بندی مکان های تاسیسات الکتریکی در تاسیسات نفتی طبقه بندی شده به عنوان کلاس I، منطقه 0، منطقه 1، و منطقه 2
هدف از این عمل توصیه شده (RP) ارائه دستورالعمل هایی برای طبقه بندی مکان های کلاس I، منطقه 0، منطقه 1 و منطقه 2 در تاسیسات نفتی برای انتخاب و نصب تجهیزات الکتریکی است. تعاریف اساسی ارائه شده در نسخه 2014 NFPA 70، کد ملی برق (NEC)، در توسعه این RP دنبال شده است. این نشریه فقط یک راهنما است و نیاز به استفاده از قضاوت مهندسی صحیح دارد.
توجه توصیه‌ها برای تعیین درجه و وسعت مکان‌های طبقه‌بندی‌شده کلاس I، بخش 1، و بخش 2 در API 500، تمرین توصیه‌شده برای طبقه‌بندی تأسیسات الکتریکی در تأسیسات نفتی طبقه‌بندی‌شده به‌عنوان کلاس I، بخش 1 و بخش 2 آمده است.
تأسیسات الکتریکی در مناطقی که مایعات، گازها، یا بخارات قابل اشتعال تولید، پردازش، ذخیره یا به گونه‌های دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرند، می‌توانند به طور مناسب طراحی شوند، در صورتی که مکان‌های منابع بالقوه انتشار و تجمع به وضوح تعریف شده باشند. پس از طبقه‌بندی مکان، الزامات تجهیزات الکتریکی و سیم‌کشی مرتبط باید از انتشارات مربوطه استفاده کند که این سند را اعمال می‌کنند، مانند NFPA 70 (NEC)، CSA C22.1 (کد الکتریکی کانادا)، یا API 14FZ.
توجه، انتشارات دیگری وجود دارند که معیارهای طبقه بندی منطقه را تعیین می کنند که ممکن است با موارد موجود در این سند متفاوت باشد. برای الزامات نصب، تکنیک های حفاظتی و روش های سیم کشی که با معیارهای طبقه بندی منطقه اعمال شده مطابقت دارند، به اسنادی مراجعه کنید.
کاربرد
این RP برای طبقه بندی مکان ها برای تجهیزات الکتریکی نصب شده موقت و دائم اعمال می شود. در نظر گرفته شده است که در مواردی که ممکن است خطر اشتعال به دلیل وجود گازهای قابل اشتعال، بخارات تولید شده مایع قابل اشتعال یا بخارات تولید شده مایع قابل احتراق مخلوط با هوا در شرایط جوی معمولی وجود داشته باشد، استفاده شود. شرایط عادی جوی به عنوان شرایطی تعریف می‌شود که بالاتر و پایین‌تر از سطوح مرجع 101.3 کیلو پاسکال (14.7 psia) و 20 درجه سانتی‌گراد (68 درجه فارنهایت) تغییر می‌کند، مشروط بر اینکه تغییرات تأثیر ناچیزی بر خواص انفجار مواد قابل اشتعال داشته باشد.
موارد زیر خارج از محدوده این سند است:
الف) سیستم های لوله کشی مورد استفاده برای گاز طبیعی بو داده شده به عنوان سوخت برای پخت و پز، گرمایش، تهویه مطبوع، لباسشویی و وسایل مشابه.
ب) فجایع مانند فوران چاه یا پارگی رگ فرآیندی - چنین رویدادهای شدید قابل پیش بینی نیستند و به اقدامات اضطراری در زمان وقوع نیاز دارند.
ج) مناسب بودن مکان ها برای قرار دادن تجهیزات آتش زا غیر الکتریکی.
د) طبقه بندی برای مکان های حاوی گرد و غبار قابل احتراق، الیاف قابل اشتعال، یا پرواز.
ه) تاسیسات زیرزمینی در معادن.
و) مناطق برای پردازش و ساخت مواد منفجره. و
ز) مناطقی که وجود غبار قابل اشتعال ممکن است خطر غیرقابل پیش بینی ایجاد کند و نیاز به توجه ویژه دارد.
توصیه‌هایی برای تعیین درجه و وسعت مکان‌های طبقه‌بندی‌شده برای مثال‌های خاص از موقعیت‌هایی که معمولاً در تأسیسات نفتی با آن‌ها مواجه می‌شوند در بخش 8 تا 14 آورده شده است. در حالی که برای طبقه‌بندی منطقه در پالایشگاه‌ها، تأسیسات تولید و حفاری، و تأسیسات خط لوله مهم است که با آن موافقت شود. تا حدودی در تاسیسات تولید، حفاری، حمل و نقل و پالایش تفاوت هایی وجود دارد. برخی از تفاوت ها عبارتند از شرایط فرآیند، انواع و مقدار محصولات مورد استفاده، اندازه فیزیکی امکانات معمولی، و شیوه های مختلف مسکن و پناهگاه.
بخش 8 شامل برنامه هایی است که در چندین نوع تسهیلات شرح داده شده در بخش 9 تا 14 مشترک هستند.
بخش 9 برای مکان‌هایی که گازها و بخارات نفتی قابل اشتعال و مایعات قابل اشتعال فرار پردازش، ذخیره، بارگیری، تخلیه یا به‌طور دیگری در پالایشگاه‌های نفت مورد استفاده قرار می‌گیرند، اعمال می‌شود.
بخش 10 برای مکان‌های اطراف حفاری نفت و گاز و دکل‌های حفاری و تأسیسات تولید در خشکی و روی سکوهای ثابت دریایی (پایین، غیر شناور) که در آن گازهای نفتی قابل اشتعال و مایعات فرار تولید، پردازش (به عنوان مثال فشرده)، ذخیره می‌شوند، اعمال می‌شود. قبل از ورود به تاسیسات حمل و نقل منتقل شده است (به عنوان مثال پمپاژ شده) یا به شکل دیگری انجام می شود.
بخش 11 برای مکان‌های موجود در واحدهای متحرک حفاری فراساحلی (MODU) قابل اجرا است.
بخش 12 برای مکان‌های اطراف حفاری نفت و گاز و دکل‌های حفاری و تأسیسات تولید در واحدهای تولید شناور (FPU) مانند، اما نه محدود به، سکوهای پای تنشی (TLP)، سیستم‌های تولید شناور (FPS)، ذخیره‌سازی تولید شناور و تخلیه (FPSO)، شناورهای پهلوگیری پایه تک لنگر (SALM)، سازه های کیسون، اسپارها و سایر سازه های شناور که در آن گازهای نفتی قابل اشتعال و مایعات فرار تولید، پردازش (مثلاً فشرده)، ذخیره، انتقال (مثلاً پمپاژ) و یا موارد دیگر می شوند. قبل از ورود به تاسیسات حمل و نقل رسیدگی می شود.
بخش 13 برای استفاده در آینده محفوظ است.
بخش 14 برای تأسیسات خشکی و فراساحلی که d را مدیریت می کنند، قابل اجرا است
