ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΠΑΝΑΡΕΤΟΥ
(ΑΠΟ ΤΗΝ «ΕΡΩΦΙΛΗ»)

Τον ουρανό στοχάζομαι και τσ' ομορφιές του κόσμου
Και σκοτεινό κι ολότυφλο μου φαίνεται το φώς μου.

Γιατί δεν είναι μπορετό κορμί να ξεχωρίσει
Από την ίδια του ψυχή και να μπορεί να ζήσει.

Χωρίς αέρα το πουλί, χωρίς νερό το ψάρι
Πώς είναι τάχα δυνατό νά 'χουνε ζήσης χάρη;

Και ποιος μιάς κόρης όμορφης φιλιά κι αγάπη χάνει
Κι απέ δεν έχει πεθυμιά πάραυτας ν' αποθάνηι.

Συχνά πολύ αναστέναξα και με περίσσια ζάλη
Τούτα τα λόγια η γλώσσα μου τα πικραμένα ελάλει.

Γιατί ποια ελπίδα με κρατεί, ποιο θάρρος σ' τέτοια κρίση,
Και δεν αφήνει τη φωτιά του πόθου μου να σβήσει;

Τον ουρανό, τη θάλασσα, τη γή και τον αέρα,
Τα' άστρα, τον ήλιο το λαμπρό, τη νύκτα, την ημέρα,

Παρακαλώ ν' αρματωθού, να 'ρθούν αντίδικά μου,
Την ώρα οπ' άλλος θέλει μπεί πόθος εις την καρδιά μου!


"ΕΡΩΦΙΛΗ"
Τραγωδία του Γεωργίου Χορτάτζη.

Γράφτηκε στην Κρήτη το 1595 περίπου.
Η πρώτη έντυπη έκδοση έγινε στην Βενετία το 1637.
Συνεχίζει την Παράδοση των Αρχαίων Ελληνικών Τραγωδιών.

ΜΟΥΣΙΚΗ: ΝΙΚΟΣ ΜΑΜΑΓΚΑΚΗΣ
ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ

Βιντεο-δημιουργία:
ΗΛΙΟΔΡΟΜΙΟΝ


English translation:

I’m thinking about the sky and all the beauties of the world
and dark and totally blind seems to me my sight.

For it is not possible for a body to be apart
of it’s own soul and still be alive.

A bird without air, a fish without water
how it is possible to retain the grace of living?

And who loses the love and friendship of a beautiful maiden
and still has no death wish?

Often i sigh a lot and with much confusion
my tongue spoke those bitter words.

I wonder what hope and courage keeps me standing on this occasion
and doesn't let the flame of my lust to extinguish?

I call the sky, the sea, the earth and the air,
the stars, the bright sun, the night and the day,

I please them to be armed and to condemn me
the minute that the lust of another maiden take over my heart.

Σημ. Ευχαριστούμε τον χρήστη Eustratios Sarris για την Αγγλική μετάφραση.

свернуть