Beteja e Albulenës (apo Beteja e Ujëbardhës) ishte një nga fitoret më të rëndësishme të Skënderbeut kundër Perandorisë Osmane dhe u zhvillua më 2 shtator 1457. Kjo betejë ndodhi afër fshatit Albulenë (Ujëbardhë), në Shqipërinë e sotme.

Në vitin 1457, sulltani osman Mehmeti II dërgoi një ushtri të madhe prej rreth 80,000 ushtarësh nën komandën e gjeneralit Isa beg Evrenoz për të shtypur qëndresën shqiptare të drejtuar nga Gjergj Kastrioti Skënderbeu. Shqiptarët, megjithëse ishin të numëruar më pak dhe me burime të kufizuara, u organizuan nga Skënderbeu për të zhvilluar një luftë guerile të mirëplanifikuar.

Strategjia e Skënderbeut ishte të tërhiqej në male dhe të sulmonte befas nga pozita të fortifikuara. Ai përdori inteligjencën dhe terrenin për të fshehur numrin dhe pozicionin e ushtrisë së tij. Pas disa muajsh përgatitjeje dhe mbledhjeje forcash, Skënderbeu arriti të befasojë ushtrinë osmane në Albulenë.

Beteja përfundoi me një fitore të madhe për Skënderbeun. Pjesa më e madhe e ushtrisë osmane u shkatërrua ose u kap rob. Kjo fitore e konsolidoi më tej reputacionin e Skënderbeut si një nga komandantët më të suksesshëm në Europë kundër Osmanëve dhe i dha atij kohë të çmuar për të mbrojtur më tej territorin shqiptar nga pushtimet osmane.

Fitorja e Albulenës, së bashku me fitoret e tjera të Skënderbeut, mbajtën të gjallë rezistencën shqiptare për rreth një çerek shekulli dhe u bënë një simbol i qëndresës dhe lirisë për shqiptarët.

свернуть