Historia zbiorowego zaopatrzenia Górnego Śląska w wodę sięga korzeniami drugiej połowy dziewiętnastego wieku. Odkryte złoża węgla spowodowały wówczas szybką industrializację i wzrost liczby ludności. W krótkim czasie doprowadziło to do powstawania deficytów wody. A tej potrzebowali już nie tylko ludzie, ale też maszyny – wszak wiek XIX to era pary.
Protesty ludności i strajki pracownicze wymusiły reakcję władz. W roku 1878 Minister Zdrowia Prus zlecił stworzenie projektu kompleksowego zaopatrzenia w wodę. Zadanie powierzono inżynierowi Bernhardowi Salbachowi. Jako pierwszy miał powstać wodociąg do Zabrza czerpiący wodę ze studni zlokalizowanej w Zawadzie, której budowę zlecono w roku 1880. Dwa lata później w roku 1982 oddano do użytku gotową studnię. Niestety problemy z brakiem wody w Królewskiej Hucie (dzisiejszy Chorzów) zatrzymały budowę wodociągu, inżynier Salbach musiał najpierw rozwiązać problem Chorzowa.
Okazało się, że rozwiązaniem mogą być wody ze sztolni „Fryderyk” odwadniające kopalnię srebra w Tarnowskich Górach. Na budowę ujęcia wybrano szyb Adolfschaft w Nowych Reptach.
W ten sposób, w 1884 roku uruchomiono pierwszy państwowy wodociąg dla GOP-u, dostarczający wodę z szybu Adolf (później Staszic) do Królewskiej Huty. Do Zawady powrócono szybko, w roku 1895 otwarto planowany wodociąg do Zabrza i Gliwic.
Po zakończeniu I wojny światowej, Plebiscyty i Powstania ustaliły ostateczny podział Górnego Śląska. Jednolity dotąd organizm, podzielony został na część Polską i Niemiecką.
W 1922 roku do Konwencji Genewskiej wprowadzono zapis: umowę regulującą współdziałanie obu krajów w kwestii dostaw wody dla mieszkańców Śląska.
Gdy po 15 latach umowa została zakończona, Polska musiała szukać nowych źródeł wody. W 1930 roku oddano Zakład w Maczkach (dzielnica Sosnowca), ujmujący wodę z Białej Przemszy.
Po II wojnie światowej działające na Śląsku zakłady scalono w jedno przedsiębiorstwo, którym było powołane w roku 1950 Wojewódzkie Przedsiębiorstwo Wodociągów i Kanalizacji. W dalszym ciągu jednak poszukiwano nowych źródeł zaopatrzenia w wodę. W roku 1951 otwarto zakład w Kozłowej Górze, jednak najistotniejsze były plany budowy dużego zbiornika na Małej Wiśle w okolicach Goczałkowic.
Budowa ruszyła w 1950 roku i już po pięciu latach oddano do użytku gotowy zbiornik. Rok później, w lipcu 1956 uruchomiono Zakład Produkcji Wody.
Lata siedemdziesiąte XX wieku to dalszy wzrost zapotrzebowania. Tym razem sięgnięto po wodę z rzeki Soła w Beskidzie Małym. Ujęcie zbudowano na zbiorniku powstałym na trzeciej kaskadzie rzeki w miejscowości Czaniec a uruchomiony w 1971 roku zakład zlokalizowano w pobliskich Kobiernicach.
W latach siedemdziesiątych otwarto jeszcze SUW Będzin z ujęciem wody w Czarnej Przemszy a w roku 1993 Zakład Uzdatniania Wody Dziećkowice.
Spirala zapotrzebowania na wodę wyhamowała z początkiem lat 90-tych.
W 1991 roku WPWiK, zostało podzielone na 19 samodzielnych zakładów. Jednym z nich było Górnośląskie Przedsiębiorstwo Wodociągów, odpowiedzialne za produkcję i hurtową dostawę wody.
W roku 2022 Górnośląskie Przedsiębiorstwo Wodociągów jako najstarsza i największa firma wodociągowa w regionie, świętuje 140 – tą rocznicę powstania pierwszych państwowych wodociągów na Górnym Śląsku.
