قرارداد مهم ترین سند در تجارت است چرا که اغلب اوقات پروفرم ها که مادر اسناد تجاری می باشد، خودش خروجی و نتیجه ای از یک قرارداد تجاری باشد.
اهمیت قرارداد در تجارت:
همانطور که در مقاله های قبلی بیان کردیم قرارداد مهم ترین سند در تجارت است چرا که اغلب اوقات پروفرم ها که مادر اسناد تجاری می باشد، خودش خروجی و نتیجه ای از یک قرارداد تجاری باشد.
ولی متاسفانه تجار ایرانی زیاد از قرارداد استفاده نمی کنند و به پروفرم ها اکتفا می کنند و این موضوع ممکن است مدت زمان زیادی طول نکشد و شما در عرصه تجارت به معامله های کلانی برخورد کنید که نیاز به قرارداد داشته باشد.
چرا که دنیای تجارت دارای پیچیدگی های بسیار زیادی است و قوانین مربوط به خود را دارد و فقط کسانی در این عرصه پیشرفت می کنند، که از قوانین آن به درستی استفاده کنند و در مورد آنها آگاهی و تسلط کافی داشته باشند.
در گذشته برای ایجاد معاملات صحبت می کردند و می گفتند حرف مرد سند است و در مواقعی یک تار سیبیل به عنوان سند گرو می گذاشتند، ولی امروزه به این صورت نیست و آنقدر فعالیت ها و رشته های تجاری گسترش پیدا کرده که قراردادها راه گشای بسیاری از مسائل و مشکلات هستند.
معنی قرارداد چیست:
قرار داد به معنی این است که یک نفر یا چند نفر تعهدی می کنند تا کاری را انجام دهند.
قراردادها انواع و اقسام مختلفی دارند:
یکی از انواع قراردادهای بین المللی قرارداد تجاری است، بسیاری از آنها هم ممکن است ماهیت تجاری داشته باشد.
بعضی از قراردادها ماهیت سیاسی دارد، ماهیت نظامی، ماهیت فرهنگی و … دارند که در نهایت تمامی آنها شامل مواردی از تعهدات است که طرفین تعهد می دهند که انجام دهند، این اصل در تمامی قراردادها وجود دارد.
قراردادهایی که جنبه بین المللی داشته باشند، چه تجاری یا نظامی یا … باشند، همیشه با دو زبان ایجاد می شوند، یکی به زبان انگلیسی است که زبان مادر بسیاری از کشورهاست و زبان بعدی امکان دارد مربوط به کشور دوم باشد.
فارسی و انگلیسی، چینی و انگلیسی، روسی و انگلیسی و … از انواع زبان های قراردادها است.
قراردادهایی که در داخل کشور ایجاد می شود، زمانی نهایی و رسمی می شود که تمامی چانه زنی ها به پایان رسیده است و هر دو طرف به تمامی کلیات و جزییات اتفاق نظر دارد، یعنی آماده هستند که امضا و تایید کنند.
امروزه کلاس های زیادی در شهرهای مختلفی از کشور برای آموزش تعیین و تنظیم قرارداد به تجار وجود دارد که می توانید از آنها استفاده کنید و اطلاعات زیادی به دست آورید.
آنها به تاجران آموزش می دهند، چطور با نوشتن و تهیه و تنظیم یک قرارداد تجاری صحیح و درست تجارت و سود خویش را تضمین کنند.
در صورتی که یک طرف قرارداد دولت باشد، دیوانه لاحه و اگر یک طرف یا دو طرف بخش خصوصی باشد، مرکز داوری اتاق بازرگانی بین المللی داوری می کند، اینترپل و پلیس بین المللی با این دو مرکز کار می کند و دستورات آنها را اجرا می کند.
موارد زیادی پیش آمده است که تجار ما با بی دقتی کوچکی در تنظیم نادرست قرارداد، ضررهای بزرگی کرده اند و بعضی از آنها ورشکسته شده اند.پس قراردادها می توانند در زمینه واردات و صادرات کالاها نقش تعیین کننده برای پیش رفتن درست کار تجارت را داشته باشند.
قرارداد تجاری فقط مربوط به صادرات، واردات و ترانزیت نیست، هر کدام از این ها می تواند مبحث یک قرارداد تجاری باشد.
قرارداد تجاری ترانزیت به تنهایی دارای قرارداد دریایی، هوایی، ریلی و زمینی است، ولی همگی یک اصول مشترک دارند.
قراردادهای تجاری به دو صورت کلی ایجاد می شوند:
• قرارداد تجاری عادی:
منظور از قراردادهای عادی این نیست که مانند یک دست نوشته ساده دو طرف مسائلی را روی کاغذ بنویسند و با هم تعهد و قرار کاری بگذارند.
قرارداد تجاری بین المللی عادی بین دو تاجر واجد شرایط، یا دو شرکت تجاری واجد شرایط است.
منظور از واجد شرایط این است که دارای کارت بازرگانی و کد رفرنس از کشور خویش است، یعنی از طرف کشور خود اجازه دارد تا تجارت کنند.
هرچند قراردادهای عادی از قراردادهای رسمی دارای اعتبار کمتری است ولی در مجامع بین المللی دارای پیگرد قانونی هستند و رسمیت دارند و اسم دیگر آنها پدر اسناد تجاری می باشد.
• قرارداد تجاری رسمی:
قرارداد تجاری، قراردادهایی هستند که افراد و شخصیت های حقوقی و قانونی و قانون دار یک کشور در آن دخالت دارند.
مثلا در وزارت بازرگانی ایران، وزیر بازرگانی ایران و وزیر بازرگانی چین قراردادی می بندند، به این موارد قراردادهای رسمی می گویند.
به عنوان مثال دیگر، رییس بانک مرکزی ایران به عراق مراجعه می کند و برای بازگشت ارزهای ایران توافقاتی را انجام می دهد.
اصول و شرایط قراردادها:
اصول و قواعد مربوط به قراردادها باید به صورت کاملا واضح توضیح داده شود و هیچ ابهامی در قراردادها وجود نداشته باشد.
مخصوصا در مورد شرایط مادی و پرداخت ها باید به جزئیتات بسیار با دقت پرداخته شود، اگر طرفین قرارداد بتوانند فرد دیگری را به عنوان وکیل خود معرفی کنند، نام آن فرد در قرارداد ذکر می شود.
این موضوع را در نظر بگیرید که در صورتی که یک قرارداد ده ساله یا بیست ساله باشد، در سال های بعد از آن قرارداد قوانین آن با زمان ایجاد قرارداد سنجیده می شود.
پس در صورتی که یکی از طرفین بخواهد از قرارداد خارج شود با قوانین زمان ایجاد قرارداد داوری می شود تا چه کاری انجام دهند.
وقتی که شرط داوری در قرارداد ذکر می شود، در صورتی که اختلافی بین طرفین ایجاد شود، از فرد سومی برای داوری استفاده شود.
ادامه در:
[ Ссылка ]
