olsam bile kalabalıklar içinde yokluğun var eder iliklerimde hiçliği
yazın mont giyen evsiz şarapçı dayı da bıraktı şerefime içmeyi
şişelerin dibindekiler gibi biter sandım ama sürecek şarkın
bi ömür sana mahkum etse beni adaletinle yargın
adını yazsam sahilimin ıslak kumlarına
Denizler gider mi suyuma
Görünmem senden başkasına iki gözüm ama
Çıkıyorum içe içe khalkedon’dan
son durak caddebostan
sanırım büyüyorum en sonunda
hala ayıp bi şey demedim hesap et ordan
yine de sen iste böleyim denizi ikiye
bi an peşimizden gelemesinler diye
sen üzülme boynunu bükme
gelse bile bi gün ölüm ensemden göğsüme
vurmak istedim yerleri göğe
bitik başlarken her yeni güne
ama şimdi güzel pazar ertesi bile bütün cennetlere göre çok
şu anda cehennemdeyim elimde asa
gezegeni bile yakarım bana kalsa
n’olur dolup dolup dolu olup yağsam
istanbul’un bütün koruları alev alsa
şimdi deniz içki sıcak kumlar
oysa ki teo da demişti tuzak bunlar
onu bile dinlemedim ama sağ kurtuldum her kabustan
