W dniu wczorajszym (18 stycznia 2019 r.) uczestniczyliśmy w żałobnym kondukcie odprowadzenia Prezydenta Pawła Adamowicza z Europejskiego Centrum Solidarności do Bazyliki Mariackiej.
Zawsze, gdy coś ważnego lub ciekawego się dzieje odzywa się we mnie syndrom ,,mobile paparazzi'' i ręka sama sięga do kieszeni po smartfona aby zarejestrować zdarzenie fotograficznie lub filmowo.
Wczorajszy wieczór był wyjątkowo zimny i wietrzny. Na kondukt czekaliśmy przy krawężniku ulicy przeszło pół godziny. O godzinie 17-stej rozdzwoniły się dzwony gdańskich świątyń i ręka automatycznie sięgnęła po smartfona. JEDNAK TYM RAZEM ZAREJESTROWAŁEM TYLKO KILKA SEKUND i smartfon wrócił jako niestosowny w tej chwili gadżet do kieszeni.
Moja cudowna żona pomogła mi wysupłać głowę z ciasnego kaptura kurtki a sam zerwałem z głowy wełnianą czapkę. Cieszy, że inni poszli w moje ślady (,,czapki z głów panowie'') i trwaliśmy milczący.
Została cisza w aranżacji dzwonów, świstu wiatru oraz orkiestry dętej marynarki wojennej na czele konduktu. Dramatycznie brzmiał rytm energicznie o mocno wybijany obcasami harcerskiego oddziału dziewcząt i chłopców, który prowadził cały kondukt do bazyliki. To z pewnością nie jest przypadek, że właśnie harcerze prowadzili cały kondukt.
I tylko cisza ściskająca gardło. Inaczej być nie mogło...
