1980 Η Ελευθερία γίνεται μέλος της Οπισθοδρομικής Κομπανίας και κάνει τα πρώτα της βήματα στο τραγούδι. 1981Κάνει την πρώτη της εμφάνιση στη δισκογραφία συμμετέχοντας στο δίσκο του Βαγγέλη Γερμανού με τίτλο «Τα Μπαράκια». 1982 Κυκλοφορεί ο δίσκος της Οπισθοδρομικής Κομπανίας με τίτλο «Στης Ξανθής, Στο Αιγινήτειο, στο Αρματαγωγό Κώς» σε παραγωγή του Διονύση Σαββόπουλου. Την ίδια χρονιά συμμετέχει στο δίσκο «Κέντρο Διερχομένων» του συνθέτη Νίκου Μαμαγκάκη και του ποιητή Γιάννη Ιωάννου, καθώς και στο δίσκο «Οι Κακές Μας Πράξεις» του συγκροτήματος Χάνομαι γιατί Ρεμβάζω. 1983 Κυκλοφορεί ο ζωντανός δίσκος «Μια Νύχτα με την Οπισθοδρομική Κομπανία». Η Οπισθοδρομική Κομπανία πραγματοποιεί σειρά επιτυχημένων εμφανίσεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό. 1984 Κυκλοφορεί η πρώτη της προσωπική δουλειά με τίτλο «Ελευθερία Αρβανιτάκη», όπου ερμηνεύει παλιά τραγούδια του Τσιτσάνη, του Καλδάρα, του Χιώτη, του Χρυσίνη και άλλων. 1985 Η Οπισθοδρομική Κομπανία διαλύεται και η Ελευθερία ξεκινάει την προσωπική της διαδρομή στο ελληνικό τραγούδι. Συμμετέχει στο δίσκο του Σταύρου Λογαρίδη «Με τα Φεγγάρια Χάνομαι» σε μουσική και στίχους του Γιώργου Ζήκα. Την ίδια χρονιά γνωρίζεται με το συνθέτη Νίκο Ξυδάκη και συμμετέχει στο soundtrack της ταινίας «Μανία» του Γιώργου Πανουσόπουλου, σε μουσική του Νίκου Ξυδάκη και στίχους του Κώστα Γουδή...οπτικοποίηση της δισκογραφικής εκδοχής του υπέροχου τραγουδιού με Μουσική από Παραδοσιακά Αρμένικα Τραγούδια σε Διασκευή Ara Dinkjian και Στίχους της Λίνας Νικολακοπούλου με μοντάζ από βίντεο συναυλιών της Ελευθερίας Αρβανιτάκη...
Βαριά βραχιόλια οι λύπες
πως μ' αγαπάς δεν είπες.
Το 'χω παράπονο μάνα μου, στόμα μου
κι ας πέθανε το σώμα μου.
Δε θέλω, φως μου, κόσμο
στα χείλη μου έχω δυόσμο.
Το 'χω παράπονο πάρε μου, ζήτα μου
της λησμονιάς σαϊτα μου.
Σου στέλνω μ' ένα γράμμα
του φεγγαριού τη λάμα.
Παρ' τη και χτύπα με μάνα μου, τρέλα μου
κι αν κλαίει η ψυχή σου, γέλα μου.
Ψηλά βουνά κι εσείς των άστρων θωριές.
Ποτάμια αχνά, ελάτια, δάφνες, μυρτιές.
Την καρδιά μου, ωχ φωτιά μου, όποιος δει
να της πει να 'ρθει κοντά μου, μην αργεί.
Ξενιτειά μου, έρωτά μου, φως κι αυγή
πριν ραγίσει απ' το σεβντά μου όλη η γη.
Φαράγγια υγρά κι εσείς των δράκων σπηλιές
αετών φτερά κι ανέμων μαύρες φωλιές.
Την καρδιά μου, ωχ φωτιά μου, όποιος δει
να της πει να 'ρθει κοντά μου, μην αργεί.
Ξενιτειά μου, ερωτά μου, φως κι αυγή
πριν ραγίσει απ' το σεβντά μου όλη η γη.
Αηδόνι εσύ, πλανεύτρα στάχτη που καις
με ποιό κρασί μεθάει τα μάτια του, πες.

свернуть