....Σαν τον είδε από μακριά ο Ιωάννης η καρδιά του έτρεμε γλυκά, γιατί ένιωθε τον θεϊκό έρωτα που ο Θεός του είχε φυτέψει στην καρδιά, να χτυπάει και να πάλλεται στην συχνότητα της δικής Του καρδιάς. Και όταν πλησίασε κοντά ο Ιησούς, θαύμασε ο Ιωάννης το μεγαλείο της ομορφιάς Του, το μεγαλείο της ομορφιάς του Ουρανού, το μεγαλείο του Φωτός,
....Την ώρα που τον κράτησαν, ένιωσε ο Ιωάννης αυτό που κάνει ο Θεός στον καθένα μας, που μας κρατάει τόσο σφιχτά, τόσο δυνατά, τόσο γλυκά, που μας κάνει να νιώθουμε απόλυτα δικά του παιδιά.
Ο Ιησούς τον κοίταξε γλυκά στα μάτια. Είναι στιγμές που δεν περιγράφονται με λόγια. Βλέπει έκπληκτος ο Ιωάννης να προχωράει ο Ιησούς μέσα στο ποτάμι. Απορεί τώρα και λέει: «Πως είναι δυνατόν εγώ, ο αμαρτωλός, να βαπτίσω τον Αναμάρτητο; Πως είναι δυνατόν εγώ, το χώμα, να βαπτίσω τον Υιό του Θεού; Πως είναι δυνατόν να συμβεί αυτό;» Ο Ιησούς όμως με γλυκύτητα του είπε: «Ιωάννη, άφησε τα όλα αυτά που σκέφτεσαι. Έτσι πρέπει να γίνει».
Ο πάντα ταπεινός και υπάκουος υιός του Θεού,δεν μπορούσε να μην κάνει υπακοή, αφού όλη του η ζωή ήτανε μόνο υπακοή στο θέλημα του Θεού. Και τότε σήκωσε το χέρι του και άγγιξε τον Αναμάρτητο...
Ο Ιησούς βγήκε έξω από το ποτάμι και πάντα στα έκπληκτα μάτια του Ιωάννη απομακρύνεται σιγά-σιγά. Είναι η στιγμή που ο Ιορδάνης ποταμός θαυμάζει και ο ίδιος, μα ήδη το είχε κάνει πιο πριν, γιατί έστρεψε ανάποδα την ροή των υδάτων του.
Μα αλήθεια, πως θα μπορούσε να είναι τόσο δυνατός στη ροή του, μπροστά σ’ Εκείνον που σταμάτησε την ροή της ιστορίας της πτώσης του ανθρώπου; «Ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω»! Ο Ιορδάνης εστράφη εις τα οπίσω, άλλαξε την ροή των υδάτων του, γιατί τώρα πλέον άλλος θα κανονίζει την ροή της ιστορίας των ανθρώπων. Άλλος θα κανονίζει την ροή της ευσπλαχνίας του Θεού. Άλλος θα κανονίζει και θα βάζει τις βάσεις για την θέωση του ανθρώπου.
Το Άγιο Πνεύμα δεν κατέβηκε μόνο για να δηλωθεί η παρουσία και ο ερχομός του μέσα στις καρδιές των ανθρώπων, αλλά και να δηλώσει τα πλούσια χαρίσματα που θα πλημμυρήσουν εκείνον που θα τα δεχτεί! Σε εμάς αλήθεια, τι απομένει να κάνουμε; Να κοιτάξουμε τον Ιωάννη και να δεχτούμε τον Ιησού! Να μπούμε στο ποτάμι της αλλαγής! Να αλλάξουμε την ροή της δικής μας ιστορίας, της δικής μας πορείας! Μέχρι τώρα ζούσαμε με άγνοια, μακριά από τον Θεό Πατέρα, αγνοώντας ότι υπάρχει ένας Πατέρας που είναι τόσο γλυκός, τόσο τρυφερός, τόσο στοργικός, που μας αγαπά τόσο πολύ και που εμείς Τον αγνοούμε…
(αποσπάσματα από το κήρυγμα)
