Pequeno poema de Rosalía de Castro cantado por Narf


Amores Cativos

Era delor y era cólera,
era medo y aversión,
era un amor sin medida,
¡era un castigo de Dios!

Qu' hay uns negros amores d' índole penzoñenta
que privan os espritos, que turban as concencias,
que morden, s'acariñan, que cando miran queiman,
que dan dôres de rabia, que manchan e qu' afrentan.
Máis val morrer de friaxen
que quentarse â sua fogueira

Video: PixelinPhoto

свернуть