„Linia Mołotowa” jest fragmentem najdłuższej linii fortyfikacyjnej dwudziestowiecznej Europy. Pas sowieckich umocnień powstał wzdłuż granicy z Niemcami, wytoczonej po podziale Polski w 1939 r., na mocy traktatu Ribbentrop – Mołotow. W skład linii wchodziło 13 Rejonów Umocnionych. Prace nad budową schronów rozpoczęto latem 1940 r. Przy budowie w 1941 r. pracowało około 140 tys. żołnierzy i prawie 18 tys. cywilnych specjalistów a również zmuszano do pracy tysiące mieszkańców zamieszkujących okolice budów. Do wybuchu wojny niemiecko – sowieckiej w czerwcu 1941 r. zdążono wybudować 1900 schronów.

Mi udało się spenetrować 3 z 14 schronów Rejonu Brzeskiego, punktu oporu „Moszczona Królewska”. Wszystkie bunkry połączone są szlakiem turystycznym koloru czerwonego pod nazwą „Kły Mołotowa”. Przy każdym z bunkrów znajduje się szczegółowa tablica informacyjna opisująca historię i przeznaczenie danego obiektu. Chcąc przejść cały szlak i zobaczyć wszystkie bunkry, trzeba zarezerwować sobie cały dzień.

I tak w kolejności zobaczyłem: schron nr 1, jako ostatni niezdobyty przez Niemców schron w punkcie oporu. Przeznaczony był do obrony przeciwpancernej i prowadzenia ognia bocznego. Kolejny schron nr 2 o kryptonimie „Wolnyj” (Wolny) to jednokondygnacyjny schron broni przeciwpancernej do prowadzenia ognia czołowego w trzech kierunkach. W czasie wybuchu wojny zainstalowane w nim było jedno działo przeciwpancerne 45 mm, sprzężone z ciężkim karabinem maszynowym 7,62 mm bez opancerzenia. Był zaatakowany, jako pierwszy przez Niemców. Ostatni odwiedzony schron nr 3 jest największym obiektem w punkcie oporu „Moszczona Królewska”. W założeniach miał to być schron dowodzenia do prowadzenia ognia bocznego z dwóch stanowisk artyleryjskich, uzbrojonych w działa forteczne 7,62 mm. W czasie ataku niemieckiego schron był w stanie surowym.

свернуть