Wystawa: Artefakty 21 "Abstrakcja - Znak, Symbol, Metafora"
Czas trwania wystawy: 18 listopada – 11 grudnia 2022
Wernisaż: 18 listopada 2022 r., godzina 18:00
Autorzy: Elżbieta Cieszyńska, Marek Haba, Mariusz Kościuk, Maciej Majewski, Marek Olszyński, Tomasz Rolniak, Renata Szyszlak, Piotr Woroniec junior
Kurator: Piotr Wójtowicz
Abstrakcja - Znak, Symbol, Metafora.
Trzecia część tryptyku wystaw poświęconych Abstrakcji w twórczości artystów związanych z regionem Podkarpacia, ma na celu dopełnienie poprzednich części o te przejawy i źródła inspiracji, które co prawda zasadniczo wiążą się z ideami wyrażonymi w poprzednich edycjach (Realizm Abstrakcji / Artefakty 17 /, Abstrakcja i Natura / Artefakty 19) ale w sposób na tyle interesujący rozwijają je odsłaniając nowe tropy, że nadane im w ich pracach świeże i wyraziste oblicze warte jest osobnego omówienia i prezentacji. Zarysowujący się przy tym brak wyczerpania, wskazuje zarazem na wciąż obecny potencjał, jaki w kształtowaniu abstrakcyjnej formy malarstwo nadal ze sobą niesie i odkrywa, dając jednocześnie istotne i autentyczne pole do autoekspresji, jak też odnajdywania pozafizycznych impulsów. Sygnały te, znalezione w fizycznej, empirycznej rzeczywistości, przeżywanej tu i teraz, sublimowane są w abstrakcyjne przekształcenia wobec świata form przedmiotowych, dając zarazem interesujące, artystyczne rezultaty, obiecujące w swojej czasowej perspektywie zarysy odrębnych i niepodległych, artystycznych wizji. Niemniej, swoista prywatność autorskich propozycji tworzących zawartość wystawy, daje się wyprowadzić z podstawowych, fundamentalnych pojęć czy stylistycznych figur i wynikających z nich sposobów obrazowania, jakie możemy znaleźć nie tylko w tradycji modernistycznej, ale także w szerokiej i odległej czasowo perspektywie historii wyobrażeń w sztuce w ogóle.
Kluczowe pojęcia a właściwie ich wizualna materializacja, tworzące ramy aktualnej wystawy: Znak, Symbol, Metafora, były wszak obecne w kulturowej przestrzeni plastycznych przejawów od prehistorii po nowoczesność. Z różnym co prawda nasileniem w określonym czasie, ale niewątpliwie niekiedy wyjątkowo „aktywne” i znaczące. Jednak to modernizm wieku XX uczynił z nich szczególnego rodzaju artystyczne narzędzia poznania, umożliwiając niejednokrotnie istotne dla rozwoju języka sztuki metody wyrażania współczesnego świata. W zasadzie, wszystkie trzy hasłowe, interesujące nas jakości, zmierzają wartkim nurtem w stronę niezbywalnego obszaru każdej twórczości, niezależnie od jej narzędzi i kategorii, jakim pozostaje domena wyobraźni. Szczególnie w kontekście hasła głównego, którym jest Abstrakcja, z definicji pomijająca przedmiotowość i jej opis, znaczenie zdolności imaginacji rozumianej także jako synchronia ze sferą przeżyć i całkiem konkretnymi doświadczeniami, wydaje się być dyspozycją zasadniczej wagi. Warto jednak podkreślić, że tradycja europejskiego abstrakcjonizmu raczej stopniowo, w sposób pozbawiony gwałtownych ruchów, ewoluowała w stronę bezprzedmiotowych przedstawień, stopniowo oswajając imaginarium współczesnego odbiorcy ze stylistycznymi transformacjami.
Piotr Wójtowicz
(fragment tekstu z katalogu wystawy)
