Birkaç haftadır mutlu yerlerin içinde hayalet gibi gezerken, içinde bulunduğum bu histen, bu yerden, bu andan uzaklara gidesim geldi. Çok uzağa gidemedim bence. Ama kafamın içindeki seslerin konuşmasına izin verip, Şermin’le Sakız Adası’nda ikimize de çok iyi gelen üç gün geçirmeyi başardık. Sesler hala burada ama ara sıra nefes aldırmayı da ihmal etmiyor mucizevi bir şekilde. Bu seslerin hepsi değilse de bazıları böyleydi bu birkaç gün boyunca. Oralarda bunlarla gezdim, denize şunlarla baktım, yemeğimi bunlarla yedim. Afiyet olsun hepimize…
