Μελωδία παμπάλαια και τόσο αγαπημένη στον ελληνισμό που το αρχικό του πρότυπο εμφανίζεται πριν το κλέφτικο κίνημα επί τουρκοκρατίας. Η μελωδία αυτή είναι καταγεγραμμένη από δυτικοευρωπαίους περιηγητές ήδη από τον 17ο αιώνα και πλατιά διαδεδομένη σε όλη την Ελλάδα.
Χρησιμοποιήθηκε από τον ανώνυμο λαϊκό δημιουργό για να υμνήσει τους αρχηγούς των κλεφταρματολών, ύστερα τους ληστές και αντάρτες του πρώτου Ελληνικού Βασιλείου, ύστερα τους Μακεδονομάχους στον τόσο αιματηρό Μακεδονικό αγώνα και τελευταία τους αντάρτες στην Κατοχή και τον Εμφύλιο.
Άραγε θα υπάρξει ποτέ ξανά η ανάγκη του ελληνισμού να υμνήσει ένα νέο κατόρθωμα; η το 1949 ήταν η τελευταία φορά;

Στίχοι- Μουσικη: Παραδοσιακό Ορεινής Θεσσαλίας.
Ερμηνεία: Νάσος Δήμτσας
Ενορχήστρωση: Μιχ. Σασσός.

Σηκώνομαι πολλά πρωί τρείς ώρες πριν να φέξει
παίρνω νερό και νίβομαι και ζώνω τ'άρματά μου
και παίρνω δίπλα τα βουνά,δίπλα τα κορφοβούνια.
Βρίσκω λημέρι αντάρτικο πολλά χορταριασμένο,
βρίσκω τον Αρη αρχηγό βαριά τραυματισμένο.
Για σήκω απάνω Αρη μου,σήκω βρε καπετάνιο
γιατί μας πιάσαν ζωντανούς οι παλιομπουραντάδες.
Βοηθάτε με να σηκωθώ και βάλτε με να κάτσω
και δώστε μου τ'αυτόματο να το γλυκολαλήσω,
να κάνω μάνες δίχως γιους,γυναίκες δίχως άντρες
να κάνω τα βουνά να κλαίν...

свернуть