شعر: هوشنگ ابتهاج .
در کوچەسار شب .

در این سرای بی كسی كسی به در نمی زند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی زند

یكی زشب گرفتگان چراغ بر نمی كند
كسی به كوچه سار شب در سحر نمی زند

نشسته ام در انتظار این غبار بی سوار
دریغ كز شبی چنین سپیده سر نمی زند

دل خراب من دگر خراب تر نمی شود
كه خنجر غمت از این خراب تر نمی زند

گذر گهی است پر ستم كه اندرو به غیر غم
یكی صلای آشنا به رهگذر نمی زند

چه چشم پاسخ است از این دریچه های بسته ات
برو که هیچ کس ندا به گوش کر نمی زند

نه سایه دارم و نه بر بیفکنندم و سزاست
اگر نه بر درخت تر کسی تبر نمی زند .
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
لەم سەرای بێکەسیەی مندا هیچ کەسێک لە دەرگا نادات
لە دەشتی خەمگینی مندا، باڵندە باڵ لەیەک نادات

یەکێک لە شەونخونەکان چرایەک لێرە هەڵناکات
کەسێک لە کۆڵانی شەودا دەرگای سپێدە لێنادات

لەچاوەڕوانی خەمێکی بێ سواردا من دانیشتووم
حەیفێ لەشەوێکی وادا سپێدەکەش سەرێک نادات

دڵی وێرانەی من ئەمشەو ئیدی وێرانەتر نابێت
چون خەنجەری غەمت لەمە خۆ زێدەتر لە من نادات

گوزەرگایەکە پڕ ستەم لە ناویدا بێجگە لە خەم
کەسێ بانگێکی ئاشنا لە ڕێبواری ڕێگە ناکات

چ چاوی جوابە لە پشتی دەلاقەی داخراوتەوە
بڕۆ کە هیچ کەسێ هاوار بە گوێی نابیسادا نادات

نە سایەم هەیە و نە بەرهەم پێشکەشیکەم و جەزایە
ئەگەرنا هیچ کەسێ تەور لە درەختێکی تەڕ نادات.

هوشنگ ابتهاج

свернуть