Ενα πουλάκι την αυγή έκλαιγε λυπημένα γιατί 'χε τη φωλιά ψηλά και τα φτερά κομμένα-- Πουλί μου απ' όνταν έφυγες ερήμαξε ο μπαξές μου και μόνο ζάρες καθαργά κλαίνε στσ' αποστροφές μου----Ω Καραγκιουλέ Μπαξέ μου ακορφολόητε κι άνυδρο μου περβόλι πάρε με περβολάρη σου να σου ζηλένε όλοι---Οταν σε βλέπω η Ανοιξη μες την καρδιά μου μπαίνει κι ας ειναι οξω τα βουνα κι οι καμποι χιονισμένοι---Τόπος που αντίλαλο πληθιαίνει τον καημό μου γιατί γροικώ δυό τρείς φορές τον αναστεναγμό μου--Παντέρμη ώρα μισεμού τον πόνο σου λογιάζω και σε κλειδώνω στην καρδιά και σε σφιχταγκαλιάζω---Σαράντα χρόνια εχω σεβντά και μέρα νύχτα λοιώνω μα κι α μποθάνω θα χαρώ με το ----Στο τόπο απού χα τη φιλιά μέρα δεν αποσώνω νύχτα να πάω δε μπορώ κι είν αφορμή και λοιώνω--- Χαράμι σου να σου γενεί η αγάπη απού σου 'χα γιατί με παραπετάξες σαν τα παλιά σου ρούχα---Γλυκοχαράζει Αυγερινός κι ο ύπνος δε με παίρνει κι οληνυχτίς ο λογισμός στα μαθιά μου σε φέρνει--Απ' τη ζωή μου πέρασες σαν όνειρο που σβήνει και μια γλυκειά ανάμνηση για μένα έχεις μείνει

свернуть