ΑΣΤΡΑΚΙΑΝΟ ΦΑΡΑΓΓΙ Την Κυριακή 23 Αυγούστου, ο Ε.Ο.Σ. Λασιθίου διοργάνωσε πεζοπορική διαδρομή στο Αστρακιανό Φαράγγι. Ορειβάτες από το Οροπέδιο Λασιθίου, τον Άγιο Νικόλαο, τη Νεάπολη, το Ηράκλειο και Σαντορίνη, ήρθαν να θαυμάσουν αυτή την υπέροχη φύση που δασώνει αυτό το πανέμορφο φαράγγι. Περάσαμε από το ήσυχο χωριουδάκι των Απάνω Αστρακών και κατηφορίσαμε στο εγκαταλελειμμένο χωριό των Κάτω Αστρακών. Παντού ερείπια. Περνάμε την γκρεμισμένη εκκλησιά του Αγίου Γεωργίου. Εκεί κοντά βρίσκονται και οι ερειπωμένες βυζαντινές εκκλησίες της Παναγίας και του Μιχαήλ Αρχαγγέλου, με τοιχογραφίες ξεθωριασμένες. Εγκαταλειμμένοι θησαυροί στη φθορά του χρόνου. Βρίσκονται στην νοτιοδυτική όχθη του ποταμού Καρτερού. Εκεί κοντά είναι και η αφετηρία που μας οδηγεί στη τοποθεσία Νεραΐδοσπηλιά του Αστρακιανού φαραγγιού. Κατεβήκαμε το λαξευτό μονοπάτι που μας οδήγησε στο φανταστικό τοπίο της Νεραΐδοκολύμπας, Κάτω από τη σπηλιά, στα πεντακάθαρα νερά της καθρεπτίζονται τα δέντρα που δασώνουν το φανταστικό αυτό τοπίο. Από εδώ ξεκινάει η κάθοδος προς το φαράγγι του Καρτερού. Δε βλέπουμε όμως ούτε μονοπάτι ,ούτε σήμανση. Προχωρήσαμε στην απέναντι όχθη και ανηφορίσαμε για λίγο, μήπως βρούμε κάποιο σημείο που να μας οδηγήσει στο φαράγγι. Δεν βρήκαμε. Επιστρέψαμε και ψάξαμε στη βορειοανατολική πλευρά της λιμνούλας, όπου μέσα σε ένα πετρόκτιστο κτίσμα σκεπασμένο από ξεραμένους κισσούς που έπεφταν σα κουρτίνες απάνω του και το σκέπαζαν κατεβήκαμε δύο σιδερένια σκαλοπάτια και αντικρίσαμε ένα στενό μονοπάτι. Το ακολουθήσαμε, όπου, με βόρεια κατεύθυνση διέσχιζε την ανατολική όχθη του φαραγγιού. Ίσα που χωρούσε ένα άτομο. Η βλάστηση εδώ οργιάζει, το μονοπάτι χώνετε μέσα στα αγριόκλαδα ασπαλάθων και ακανθώδη φυτών, όσοι φορούσαμε σορτσάκια, τα πόδια μας γδερνόταν. Μετά από λήγω είδαμε κάποια σήμανση που μας επιβεβαίωνε ότι πάμε καλά. Ποιο κάτω είδαμε μερικούς νεαρούς ορειβάτες που κι αυτοί ήταν προβληματισμένοι, από που να προχωρήσουν. Τους χαιρετήσαμε, μας είπαν ότι ήρθαν από τα Χανιά, για να περάσουν αυτό το φαράγγι και να φτάσουν μέχρι την παραλία του Καρτερού να κάνουν το μπάνιο τους. Το μονοπάτι μας οδήγησε σε πετρόκτιστες δεξαμενές και από εκεί αρχίσαμε να βαδίζουμε πάνω σε ένα κτιστό αγωγό. Ακροβατώντας, ίσα που χωρούσαν τα πόδια μας, προχωρούσαμε πάνω στον αγωγό ώσπου χάθηκε κι αυτός μέσα στην οργιώδη βλάστηση του φαραγγιού. Οι πυκνοί καλαμιώνες έφραζαν το πέρασμα, ανάμεσα τους είδαμε μερικά καλάμια κομμένα από προηγούμενους πεζοπόρους που είχαν περάσεις. Κοιτώντας ανάμεσα στα καλάμια είδαμε το μονοπάτι και το ακολουθήσαμε. Κάπου ακούγαμε το κροτάλισμα του νερού που έρεε στο ποτάμι από ψιλότερα σημεία όπου σα μικροί καταρράκτες διαλαλούσαν τη ροή τους παιγνιδίζοντας στο εκπληκτικό τοπίο. Τζιτζίκια και πουλιά μας ακολουθούσαν σε όλη τη διαδρομή, μαζί με τη ροή του νερού και το θρόισμα των φύλων. Το διάχυτο φως του ήλιου, οι καντρίλιες των ηλιαχτίδων να χορεύουν στα πλατανόφυλλα, όλα μαζί δημιουργούσαν μια χαρούμενη μουσικοχορευτική συναυλία. Παρά την ταλαιπωρία, τούτη η φύση , τα συναισθήματα και η χαρά που σου προσφέρει, σε κάνουν άλλο άνθρωπο. Ο πρόεδρος του Συλλόγου μας Γιάννης Σπυριδάκης μάζευε τα πλαστικά ποτηράκια και μπουκάλια που κάποιοι ασυνείδητοι παράτησαν στο φαράγγι. ήταν μια υπέροχη διαδρομή που παρά την κούραση, μας αποζημίωσε με την μοναδική φύση της. Πάντως το φαράγγι θέλει σωστή σήμανση σε εμφανή σημεία που να οδηγούν σωστά στα περάσματα. Πρέπει να μπει σε κάποιο πρόγραμμα να καθαριστούν τα μονοπάτια, για να μπορεί ο επισκέπτης να το διασχίζει χωρίς να χάνετε.
Βασίλης Δρόσος
