„Од моментот кога се раѓаат децата партнерите стануваат родители, а тие две благородни улоги брачните партнери често ги мешаат. Тоа станува највидливо кога ќе дојде до развод на бракот. Родителите остануваат родители цел живот, бидејќи кога ќе дојде до развод, не се разведуваат родителите туку брачните партнери. Нам, како психијатри и психотерапевти, најважно ни е да ги заштитиме децата и наша обврска е да се грижиме првенствено за децата. Децата кои ќе се најдат во процес на развод на бракот на нивните родители, имаат потреба од сигурност и што помалку промени. Партнерите пак имаат обврска да се надраснат себеси и во таа процедура на развод да се бават пред се со благосостојбата на децата која подразбира контакт со двајцата родители. Оттука и идејата за заедничко родителство кое значи споделено и временски, со лично вложување, па ако сакате и материјално еднаква грижа за детето од страна на двајцата родители. Оттука и идејата за заедничко родителство кое значи споделено и временски, со лично вложување, па ако сакате и материјално еднаква грижа за детето од страна на двајцата родители. Некои статистики зборуваат дека во однос на заедничка и спогодбена одлука за развод на бракот процентот не е поголем од една четвртина од разводите, а кога станува збор за грижата за децата, таа не е поголема од 10 проценти. За останатите 90 проценти, ние како стручни лица треба да помогнеме, затоа што ако тие луѓе знаеле и умееле да се договорат немало да има потреба од вклучување на институциите“, рече Кнежевиќ-Гајдаѕис.
Според неа, постразводно односот помеѓу партнерите се пренесува и на односот кон децата, па најчесто родителот кој во сегашни услови е старател на децата ги добива повисоките права и во однос на времето и во однос на одлуките што ги донесува за разлика од резиденцијалниот родител и често тој однос на лутина и омраза кон партнерот се пренесува и на детето кое станува жртва на партнерскиот однос иако нема никаква врска ниту со партнерството ниту со бракот на родителите,
Според претседателот и основач на здружението „Децата пред се“, Наум Рибароски, нивниот предлог за измени на постојниот закон за семејство се насушна потреба за општеството со оглед на тоа што расте бројот на разводи.
„Според некои наши пресметки во моментов има 15-20 ијади засегнати деца од сегашниот нефункционален закон за семејство што е кастрофа, земајќи предвид дека голем дел од младите генерации непотребно ќе се соочат со проблеми иако имаат двајца родители кои сакаат, можат и се подобни да ги одгледуваат.
Ние, претходно, како Иницијатива за заедничко и одговорно родителство после развод подготвивме предлог законски измени во Законот за семејство, а за да функционираат овие законски измени подготвивме и правилник за изработка на родителски планови за видувања, документ кои центрите за социјална работа сите овие децении го немаат и правилник за определување и пресметка на алиментација во согласност со принципите на заедничко родителство. Прва и основна точка на нашите заложби е да се престане со праксата на доверување на детето на чување и воспитување на едниот родител по разводот на бракот, затоа што е ова изворот на сите проблеми, извор на сегрегацијата на родителите и на страдањето на децата.
