هزار بادهی ناخورده (۵) بیستون
"یاوران مسِم" را شاید بتوان "محبوبترین" اثر "موسیقی تنبور" نامید.
آهنگی بسیار ساده و روان اما غیر قابل تکرار، این کار برایم مَثَل شعر "سعدی"است، سهل و ممتنع، ولی دست نیافتنی.
بی گمان سختترین کار همین است خلق اثری به غایت زیبا اما ساده.
روز تصنیف این اثر جزو انگشت شمار خاطراتی است که از سالیان ابتدایی زندگیام در خاطر دارم، روزی تابستانی در خانهی محلهی کسری کرمانشاه...
و پس از چند دهه در آغوش پادشاه کوهها "بیستون" و در زیر سایهی حضرت "پدر" افتخار همنوازی این اثر بیهمتا نصیبم شد.
"بیستون" و "یاوران" و "کیخسروِ تنبور" خود بادههایی از هزاران بادهی ناخوردهی منظومهی ایراناند
پلایش و میکس صدا:
سپهر رامین
تیم تصویر :
سینا موسی رضایی
عرفان مرادی
آرمین نعمتی
